22 Oír éireoċuiḋ a ndonus go hobann; agus cía dar fios a sgrios aráon?
Agus do ġaḃ eagla a raiḃ air cuireaḋ a ḃfoċair Adoniiah, agus déirġeadar suas, agus dimṫiġ gaċ áon aca roiṁe.
Cía dar baiṫne neart ṫfeirgesi? nó do ḋiḃḟeirge, do réir heagla.
Atá fearg an ríġ aṁail teaċtaireaḋ an ḃáis: aċt ceinnseoċuiḋ duine glic í.
Bí eagla an ríġ aṁuil búirfeaḋaċ leoṁain: giḋ bé ḃrostuiġios ċum feirge é peacuiġ sé a naġaiḋ a anma féin.
Oír tuitiḋ an duine ionnruic seaċt nuáire, agus éirġiḋ sé a rís: aċt tuitfid na ciontuiġ a nolc.
Ar a naḋḃarsin tíucfuíḋ a anacair go hobann; air ball brisfiġṫear é gan tárṫáil.
Oír ní fiós don duine fós a am féin: do nós na níasg gaḃṫar a ndroiċlíon, agus aṁúil na heóin gaḃṫar san ṗaintéar; marsin ḃíd clann na ndaóine gaḃṫa a ndroċ am, a nuáir ṫuitios sé go hobann orra.
Do brúiġeaḋ Eṗraim agus atá sé briste a mbreiṫeaṁnus, do ḃríġ gur ṡiuḃail sé go toileaṁuil do réir na háiṫne.