Do ḃrisiodar uiġe an ċocatrís, agus dfiġeadar líonraḋ daṁáin ealluiġ: an té iṫios dá nuiġiḃ éuguiḋ sé, agus an ní ḃrúiġtear brísiġ sé amaċ na aiṫir niṁe.
Tairġirid na fáiġe go bréagaċ, agus riaġluid na sagairt dá réir sin; agus is ail lem ṗobalsa a ḟaġáil marsin: agus cred do ḋéantaoisi ré deireaḋ na cúise sin?
Aṁuil dá tteiṫeaḋ duine roiṁe leoṁan, agus go tteigeoṁaḋ beṫir air; no go raċaḋ a steaċ annsa tiġ, agus a láṁ do léigion air an mballa, agus aiṫir niṁe do ḃreiṫ air.
Agus dá mbeiṫ go ḃfoileoċaidís íad féin a mullaċ Ċarmel, spíonfa misi agus do ḃéara mé as sín íad; agus da mbeiṫ go mbeidís a ḃfolaċ óm raḋarc a níoċtar na fairge, annsin áiṫeonuiḋ mé don naiṫir niṁe, agus beanfuiḋ sí greim asta: