12 Dot ṡáoraḋ ó ṡliġe an droċḋuine, ón duine laḃras neiṫe éaigcneasta;
Deileoċuiḋ croiḋe fíoċṁar leam: ní aiṫneoċa mé droċ ḋuine.
Ná cláon mo ċroiḋe ċum droiċneiṫe, ċum droiċġníoṁa do ḋéanaṁ ré daóiniḃ noċ oibriġios urċóid: agus ná léig ḋaṁ iṫe dá mbíaḋuiḃ millsi.
Aiṫniġid puisíniġ a nfíréin cred is ionġlacṫa: aċt laḃruiḋ béul an ċiontuiġ go cam.
An té ṡiuḃluiġios le daóiniḃ críonna biáiḋ sé críonna: aċt scriosfuiġṫear compánaċ na namadán.
Do ċiṫfid do ṡúile mná coiṁṫiġeaċa, agus laiḃeoruiḋ do ċroiḋe neiṫe neaṁċuḃaiḋ.
Giḋ bé ṫáoḃas re na ċroiḋe féin is oinṁid é: aċt giḋ bé imṫiġios go glic táirṫeoċṫar é.
Oir is aḋḟúaṫṁaireaċt don TIĠEARNA an ceannairgeaċ: aċt atá a ṡecréid ag an ḃfíréun.
Droċḋuine, duine gan ṁeas, siuḃluiġiḋ sé le droiċḃéul.
Así eagla an TIĠEARNA an tolc dfúaṫuġaḋ an túaḃar: agus a niomarcaiḋ, agus an droiċṡliġe, agus fúaṫuiġim, an béul míolaḃarṫaċ.
Tréigiḋ amadánaċd, agus mairiġ; agus imṫiġiḋ a sliġe na tuigsiona.
Agus fós éireóċuid dáoine ḋíḃ féin, noċ laiḃeórus neiṫe sáoḃa, ċum deisciobal do ṫarruing na ndiáiġ.
Ná mealltar siḃ: truáilliḋ droċ ċoṁráite béusa maiṫe.
Uime sin taguiḋ amaċ as a lár, agus dealuiġe ríu, a deir an Tiġearna, agus ná bíoḋ buáin aguiḃ ré ní neaṁġlan; agus géuḃuiḋ misi ċugam siḃ,