24 Folċuiḋ an duine leasg a láṁ iona ḃrollaċ, agus ní ṫaḃair sé amaċ í ċum a ḃéil a rís.
Cred fá ḃfillionn tú do láṁ, do láṁ ḋeas féin? connaiṁ í ó lár do ḃrolluiġ.
Ní rósann an duine aiṁleasg an ní do ġaḃ sé lé fiaḋaċ: aċt is mórluáiġ substaint an duine ḋúṫraċtaiġ.
Atá sliġe an duine leisgeaṁail mar ḟál dosán: aċt atá sliġe a nionruic déanta go bláiṫ.
Cuiriḋ a nfallsaċt a ccodlaḋ ṫrom; agus fuileonga an tanam díoṁaoin, ocras.
Marḃuiḋ mían an duine ḟallsa é féin; óir díultuiġid a láṁa sáoṫruġaḋ.
Agus ar ḃfreagra ḋósan a duḃairt sé, An té ṫumas a láṁ ann sa méis am ḟoċairsi, a sé ḃraiṫfeas misi.
Agus ar ḃfregra ḋósan a duḃairt sé riú, Is fear don dá ḟear ḋéug é, ṫumas maráon riumsa sa meis.