18 Smaċtuiġ do ṁac an fad ḃías dóiġ as, agus ná coigleaḋ hanam é ċum a ṁillte.
An té ċoiġlios a ṡlat fúaṫúiġioḋ sé a ṁac: aċt an té ler bionnihum é smaċtuiġiḋ sé é go moċ.
Fuileonguiḋ fear na móirḟeirge pionús: óir má ṫártuiġionn tú é, caiṫfé tú a ḋéanaṁ a rís.
Bí leiṁe ceangailte a ccroiḋe leiniḃ; aċt cuirfiḋ slat an smaċtuiġṫe a ḃfad úaḋ í.
An té ag naċ bí ríaġuil ós cionn a spioruide féin is cosṁuil é re caiṫruiḋ ḃriste síos, gan ḃallaḋa.
Do ḃeir an tslat agus an smaċt gliocas uaṫa: aċt do ḃeir an leanaḃ fágṫar taoḃ ris féin náire ḋá ṁaṫair.
Smaċtuiġ do ṁac, agus do ḃéara sé suáiṁnios duit; do ḃéara sé fós, sólas dot anam.
¶ Má ḃíonn mac ceannláidir easurramaċ ag duine, naċ uiṁleoċuiḋ do ġlór a aṫar, no do ġlór a ṁaṫar, naċ uiṁleoċuiḋ ḋóiḃ, a nuáir smaiċdeoċuid é: