Agus a nuáir do ḃí Abram nóċad agus náoi mbliaḋna dáois, do ṫaisbéin an TIĠEARNA é féin do Abram, agus a duḃairt ris, Is misi an Día uile ċuṁaċdaċ; siuḃuil am ḟiadnuise agus bí diongṁalta.
Sáor mé, iarrum ort, ó láiṁ mo ḋearḃraṫar, ó láiṁ Esau: óir atá eagla agus roiṁe, dfaitċios go ttiocfaḋ, agus go mbuáilfeaḋ mé, agus an ṁaṫair maille ris an ccloinn.
Día mo ċairge; is ann ḃías mo ḋóiġ: sé mo scíaṫ é, agus aḋarc mo ṡlánuiġṫe, mo ṫor árd, agus mo ḋidean, mo ṡlánuiġṫeóir; do ċuṁduiġ tú me ó ḟoiréigion.
An TIĠEARNA mo ċarruic, agus mo ḋaingean, agus mfear sáorṫa; mo Ḋía, mo neart, ióna ccuirfe mé mo ḋóṫċus; mo scíaṫ, agus aḋarc mo ṡlánuiġṫe, mo ionad árd.
Oír is marso a déaruiḋ an Táon árd úaċdaraċ noċ áitreaḃus a siorruiġeaċd, darab ainm Náomṫa; áitreaḃad ann sa náit áird agus náoṁṫa, agus maille ris an té atá do spioruid ċoṁmbrúiġte agus uṁail, daiṫḃéoġaḋ spioraide na nuṁal, agus daiṫḃéoġaḋ croiḋe na druinge ḃios coṁmbrúiġte.
Oír do rugaḋ leanaḃ ḋúinne, tugaḋ mac ḋúinn: agus biáiḋ an ríaġlaḋ air a ġúaluinn: agus goirrfiġear a ainm Iongantaċ, Coṁairleaċ, An Día cuṁaċtaċ, An Taṫair síorruiḋe, An Prionnsa na Síoṫċána.
Isé an TIĠEARNA Día mo neart, agus do ḋéana sé mo ċosa cosṁuil re cosaiḃ eilite, agus do ḃéara sé orum siuḃal ar máitiḃ árda. Don ṗriṁḟear ceóil ar maḋḃaḋuiḃ sreangaċa.
Ann sin a duḃairt Dáiḃi ris an Ḃṗilistineaċ, Ṫig tusa ċugamsa le cloiḋeaṁ, agus le gaṫ, agus lé sgéiṫ: aċd tigimsi ċagadsa a namm ṪIĠEARNA na slóġ, Dia ṡluaiġ na Nisraeliteaċ, noċ do ġreannuiġ tusa.
Agus do ḃí Dáiḃi lán do ḋóbrón; óir do luáiġeadar na daoine gaḃáil do ċloċuiḃ air, do ḃríġ go raiḃ ínntinn na ndaóine uile doilġiosaċ, gaċ eanduine ar son a ṁac agus ar son a inġean: aċ do ġaḃ Dáiḃi meisneaċ ċuige féin ann a ṪIĠEARNA Día.