28 An tamadán féin, a nuáir ḃíos sé na ṫoċd, meastar críonna é: agus an té ḋruidios a ḃéul bí sé measta na ḋuine ṫuigsionaċ.
Uċ naċ éistí uile; agus buḋ é sin ḃur ccríonnaċd.
A nuáir do ḟeiṫ mé, (óir níor laḃradarsan, agus do ṫosadar, agus níor ḟreagradar ni sa ṁó;)
Gnáṫuiġ teanga a neagnuiġe éolus go ceart: aċt dóirtiġ béul na namadán leiṁe amaċ.
An té scaras é féin tré ḟonn, íarruiḋ agus beanaiḋ sé ré gaċ uile eagna.
Bí an tamadán fós lán do ḃriaṫruiḃ: ní ḟeidir duine créd ḃías ann; agus cía ḟéadas innsin, créd ḃías na ḋiáiġ?
A núair fós, ṡiuḃluiġios an té ḃíos ná óinṁid annsa tsliġe, cailliġ a eagna air, agus a deir sé ré gaċ áon gurab amadán é.
Oír ṫig aisling tre iomad na ngnoṫuiġeaḋ; agus aiṫeantar guṫ a namadáin lé hiomad na mbríaṫra.