20 Ann té agá mbí croiḋe crosta ní ḟaġan sé maiṫ air biṫ: agus an té agá mbí teanga ṁillte tuitiḋ sé a nurċóid.
Do nfíorġlan foillseaċṫair ṫú féin fíorġlan; agus leis an cceannaircṫeaċ foillseoċṫair ṫú féin ceannaircṫeaċ.
An té ċláonas le na ṡúil taḃuiġ sé dóbrón: aċt tuitfiḋ a nóinṁid ṡíorċainteaċ.
Do níd na daoine críonna stór éoluis: aċt is fogus béul a namadáin daiḋṁilleaḋ.
Do ḃeir béul an duine ċeirt críonaċt úaḋ: aċt géarrfuiġṫear amaċ an teanga ṁillteaċ.
Oír ní ḃía luáiġeaċt ag an ndroċḋuine; cuinfiġear coinneal an ċiontuiġ as.
Oir is aḋḟúaṫṁaireaċt don TIĠEARNA an ceannairgeaċ: aċt atá a ṡecréid ag an ḃfíréun.
Así eagla an TIĠEARNA an tolc dfúaṫuġaḋ an túaḃar: agus a niomarcaiḋ, agus an droiċṡliġe, agus fúaṫuiġim, an béul míolaḃarṫaċ.
Bid bríaṫra ḃéil an duine ġlic grásaṁuil; aċt sluigfid puisíne a namadáin é féin súas.