26 Is aḋḟúaṫṁaireaċt don TIĠEARNA smuáintiġṫe an ċiontuiġ: aċt is briaṫra millse, bríaṫra a nfíorġlain.
Bídís bríaṫra mo ḃéil, agus smuáineaḋ mo ċroiḋe, ionġaḃṫa ad laṫair, ó a ṪIĠEARNA, mo ċarruic agus mfear fúasguilte.
Sceiṫiġ mo ċroiḋe amaċ cúis ṁaiṫ: laḃruim mobair don ríġ: mo ṫeanga mar ṗeann scriḃnéora ro ḋeiṫniosaiḋ.
An drong agá mbí croiḋe urċóideaċ is aḋḟúaṫṁaireaċd don TIĠEARNA íad: aċt an ṁéid ḃíos díreaċ íona sliġe a síad sin a ḋúil.
Sólásaiġear duine le freagra a ḃéil féin: agus an focal laḃarṫar iona am féin, cred é méud a ṁaiṫeasa!
Leagfuiḋ an TIĠEARNA tiġ a nuáiḃriġ: aċt daingneoċuiḋ sé teóra na baintreaḃuiġ.
An té ḃíos diṫċiollaċ ċum éadala buáiḋriḋ sé a ṫiġ féin; aċt an té ḟúaṫuiġios bronta mairfiḋ sé.
Is cíor ṁeala bríaṫra millsi, milis do nanam, agus sláinte do na cnáṁuiḃ.
Is peacaḋ smuáineaḋ a neiṁġliocuis: agus is aḋḟúaṫṁaireaċt an tarcuisneaċ do na daoiniḃ.
A Ierusalem, ionnuil do ċroiḋe ó urċoid, ċor go sáorfuiġear ṫú. Cá fad áiteoċuid do smuaintiġṫe díoṁaóine a stiġ ionnad?
Oír as an gcroiḋe ṫigid na droċsmuaintiġṫe, dúnmarḃaḋ, aḋaltrannas, stríopaċas, gaduiḋeaċd fíaġnuisiġe bréige, blaisṗemiġe: