Má ní tú go maiṫ, naċ nglacfuiġṫear ṫú? agus muna ndéarna tú go maiṫ, atá an péacaḋ na luiġe ag an dorus, agus biáiḋ a ḟonn ċugadsa, agus riaġloċuiḋ tú ós a ċionn.
Uimesin tiucfaiḋ olc ort; ní ḃiáiḋ a ḟios agad cáit as a néireoċaiḋ sé: agus tuitfiḋ donus ort; ní ḃiáiḋ air do ċumas a ċur ḋíot: agus tiucfa dólás go hobann ort, naċ bía a ḟios agad.
Agus ar ḃfaicsin na péisde croiċde as a laiṁ do na dáoiniḃ barbarṫa, a duḃradar ría ċéile, Go deiṁin is fear dúnṁarḃṫa é, dá naċ ḃfuilngeann dioġaltus Dé a ḃeiṫ beó, gioḋ ṫáinic sé slám ón ḃfairge.