An tí, naċ dearnuiḋ anċaint, a naġuiḋ na hanċainte do rinneaḋ air; naċ dearnuiḋ bagair, ag fulang ḋo; aċd tug é féin a láiṁ an tí do ní breiṫeaṁnus go ceart:
Ann sin a duḃairt Sebul ris, Cáit a ḃfuil do ḃéul anois, le a nduḃairt tú, Cía hé Abimeleċ, as a ndéanmaoisne serḃís dó? né naċ íad so na daoíne do ṫarcuisniġ tú? guiḋim ṫú, éiriġ anois, agus troid riú.
Aċt a duḃradar clann Ḃélial, Cíondus ċuíṁdeoċus an fearso sinn? Agus do ċuireadar a neiṁní é, agus ní ṫugadar tioḋlacaḋ ar biṫ ċuige. Aċd do ḃí seision na ṫoċd.