Uimesin abair ríu, Is marso a deir an Tiġearna DIA; Iṫiḋsi maille ris an ḃfuil, agus tógṫaói ḃur súile súas ċum ḃur nioḋal, agus dóirtiġe fuil: agus an sealḃoċuiḋese an fearann?
Oir giḋ bé ar biṫ íosas do ġeir an ḃeaṫaiḋ, íoḋbruid dáone mar ofráil déanta le teiniḋ don TIĠEARNA, fós an tanam íosas de sin gearrfuiġear amaċ ó na ṁuinntir é.
Ar a naḋḃarsin a duḃairt Iósa riú, Go deiṁin, deiṁin, a deirim riḃ, Muna niṫí féoil Ṁic an duine, agus muná niḃṫí a ḟuil, ní ḃfuil beaṫa aguiḃ íonnuíḃ féin.
Go seaċna siḃ féin ar neiṫiḃ do níṫear ofráil dioḋaluiḃ, agus ar ḟuil, agus ar ní taċduiġe, agus ar striopṫaċus: má ċongḃuiṫí siḃ féin úaṫa so, is maiṫ do ḋéuntáoi. Slán liḃ.