17 Aċd fuiġeall ḟeóla na híoḋbarṫa an treas lá loiscfiġear le teiniḋ é.
An sin ar an treas lá do ṫóg Abraham a ṡuile súas, agus do ċonnairc a náit a ḃfad uaḋ.
Agus ní ḟuigfiḋe éinni ḋe go maidin; agus an ṁéid ḃías gan iṫe ḋe go maidin loisgfiḋe é le teiniḋ.
Agus biṫi réiġ a gcoinne an treas lá: óir an treas lá ṫiucfas an TIĠEARNA a núas a naṁarc an ṗobuil uile ar slíaḃ Sínai.
Aċd feóil na daiṁe, agus a ṡeiṫe, agus oṫraċ, loisgfe tú le teine táoḃ a muiċ don ċampa íad: is ofráil ṗeacaiḋ í.
Agus má ḟanan éanní don ḟeóil ċoisrigṫe, nó don arán, go maidin, ann sin loiscfe tú an fuiġeall le teiniḋ, ní híostar é, do ċionn go ḃfuil sé náoṁṫa.
A ccionn dá lá aiṫḃeóġa sé sinn: annsa treas lá tóigfe sé súas sinn, agus mairḟiom iona raḋarc.
¶ Agus do lorgair Maóise go diṫċiollaċ a ndiáiġ ġaḃar na hofrála peacaiḋ, agus féuċ, do loisceaḋ é: agus do ḃí sé feargaċ le Heléasar agus re Hatimar, mic Aaron do fágḃaḋ beó, gá ráḋ,
Iostar í an lá sin féin ofráilfiġear í, agus ar na ṁáraċ: agus má ṁairion fuiġioll go ttí an tréas lá, loiscfíġear annsa teiniḋ é.
Agus má hiṫtear ar aċor ar biṫ an treas lá é, is gráineaṁuil é; ní ġéuḃṫar é.
Agus gur haḋlaiceaḋ é, agus gur éiriḋ sé an treas lá do réir na sgríobtúr: