11 Aon ofráil ḃiḋ, noċ do ḃeurṫaoi ċum an TIĠEARNA, ní ḋéantar lé laiḃín: oír ní loiscfiḋe laiḃín ar biṫ, nó mil, a néanofráil don TIĠEARNA déanta lé teiniḋ.
Agus glacfa tú ó a láṁuiḃ iad, agus loisge tú íad, ar a naltóri mar ofráil loisge, mar ḋeaġḃalaḋ a laṫair an TIĠEARNA is ofráil deanta le teiniḋ i don TIĠEARNA.
Aċd nifiġ sé na hinniġe agus na cosa a nuisce: agus do ḃeára an sagart leis sin uile, agus loiscfiḋ sé ar a naltóir é: is ofráil loiscṫe é, ofráil déanta lé teiniḋ, do ḃolaḋ cuṁra don TIĠEARNA.
Agus cuirfiḋ an sagart a ċulaiḋ lín uime, agus cuirfiḋ a ḃríste lín fá na ḟeóil, agus tóigeoḃuiḋ súas an lúaiṫ do loisc an teine maille ris a nofráil loiscṫe ar a naltoir, agus cuirfiġear láiṁ ris a naltóir íad.
Fa a námsin, ar mbeiṫ do ṗubal gan airṁeaḋ ar na ccoṁċruinniufgaḋ, ionnus go raḃadar ag saltairt ar a ċéile, do ṫionnsgain sé a raḋ re na ḋeisciobluiḃ ar tús, Coṁéaduiġ siḃ féin ar laiḃin na Ḃṗairsineaċ, eaḋon an fuarċraḃaḋ.
Aċd taḃruiḋ ḃur naire ḋíḃ féin, deagla go mbíaḋ siḃ tromċroiḋ ṫeaċ úair ar biṫ í ċráos, agus ó ṁeisge, agus ó roċúramuiḃ na beaṫasa, agus go dtioċfaḋ an lá úd go hobann oraiḃ.