Ar a naḋḃarsin gaċ éanduine da níosuiḋ e biáiḋ a ṗeacaḋ ḋó, ar a náḋḃar gur ṫruáilliḋ sé ní náoṁṫa an TIĠEARNA: agus gearrfuíġear an tanam sin amaċ as lár a ṁuinntire.
¶ Agus má ḃeir duine a ḋeirḃṡíur, inġean a aṫar, nó inġean a maṫar, agus go ḃfaicfe a tárnoċd, agus go ḃfaicfe sisi a ṫárnoċdsan; is droċ ní sin; agus gearrfuiġear a maċ íad a raḋarc a muinntire: do léig sé tarnoċd a ḋeirḃṡeaṫráċ leis; iomċóruiḋ sé a ċoir.
Agus má ṗeacuiġeann anum, agus go néistfé guṫ mionn, agus go mbía na ḟiaḋnuisi, an ḃfacaiḋ nó nar ḟionn sé an ní; muna ḟoillsíġe sé é, annsin iomċóruiḋ a ċoir.
Agus ma hiostar eainní dfeóil ioḋḃarṫa a ofrála síoḋa ar éanċor an treas lá, ní geaḃṫar í, ní mó meastar do nofráil í: biáiḋ sí na haḋúaṫṁuireaċd, agus an tanam íosas di iomċóruiḋ sé a ċoir.
As mar na gcéudna fuáir Críosd a ioḋḃairt éunuáir aṁáin ċum peacuiḋ ṁóráin do sgríos dó; agus búḋ léir é an dara huáir gan ṗeacaḋ don druing atá ag fuireaċ ris ċum slánuiġṫe.
An tí diomċair ar bpeacuiġne ann a ċorp féin air an gcrann, ionnus air mbeiṫ ḋúinne marḃ do na peacuiġiḃ, go mairfemís do nfíréuntaċd: an tí agár leiġeasaḋ siḃse ré na ċréuċduiḃ.