13 Ann sin measfuiḋ an sagart: agus, féuċ, má dfoluiġ an lúḃra a ċorp uile, fuáigeoruiḋ sé glan an té ar a mbía an lúḃra: do hionntóiḋ sé uile bán: atá se glan.
Aċt atámaóid uile aṁuil neaṁġlan, agus atáid ar nionnracus uile aṁuil ceirteaċa salċa; agus seargamaoid uile aṁuil duilléog; agus rugadar ar bpeacuiḋ leó sinn cosṁuil ris an ngaóiṫ.
Agus má ḃrisíonn an lúḃra a maċ ar fud an ċroicinn, agus go ḃfoileoċuiḋ an lúḃra an croicionn uile an té ar a mbía an loit óna ċionn go nuige a ċosa, ann gaċ áonḃall a ḃféuċfuiḋ an sagart;
Agus do imṫiġ an néull ón ttabernacuill; agus, féuċ, ṫáinic lúḃra ar Ṁiriam, coiṁġeal lé sneaċda: agus do ḟéuċ Aáron ar Ṁiriam, agus, féuċ, do ḃí luḃra uirre.
¶ Taḃair haire a bpláiġ na luḃra, go gcoiṁéadfa tú go dúṫraċdaċ, agus go ndéana tú do réir a nuile neiṫe ṁúinfid na sagairt Leḃiteaċ ḋuit: mar do aiṫin misi ḋíoḃsan, mar sin ċoiṁeadfáoisi ḋéanaṁ.