2 Laḃair ré cloinn Israel, agus abair riú, Ma ḃeir éanduine aguiḃ ofráil ċum an TIĠEARNA, do ḃeárṫáoi ḃur nofráil do narnéis, eaḋon don airiġe, agus don tréud.
Agus na ḋiaiġsin dofráladar a níoḋbuirt ġuáṫaċ loisge, na ngealaċ núaḋ fós, agus na nuile ḟéustaḋ cinnte an TIĠEARNA noċ do coisreagaḋ, agus ó gaċ áon dar ofráil go toileaṁuil íoḋbuirt áoutuiġeaċ don TIĠEARNA.
Altóir do ċriáiḋ do ḋéana tú ḋáṁsa, agus ioḋbóruiḋ tú uirre sin, hofrála loisge, agus hofrála síoṫċána, do ċáoiriġ, agus do ḋaiṁ; sa nuile ḃall a ttiuḃra mé fa deara mainm do ċuiṁniuġaḋ, tiucfa mé ċugadsa, agus beannoċa mé ṫú.
Agus do ḋéantáoi ofráil le teiniḋ don TIĠEARNA, ofráil loiscṫe, nó ioḋbuirt a gcoiṁlionaḋ móide, nó a nofráil ṫoileaṁuil nó ann ḃur ḃféastuiḃ sollamanta, do ḋéanaṁ deaġḃólaiḋ don TTIĠEARNA, do nealḃḋa, nó don tréud:
Annsin ḃéaruiḋ an fear a ḃean ċum an tsagairt, agus do ḃéara sé ofráil ar a son, an deaċṁaḋ cuid do eṗah do ṁin éorna; ní ċuirfiḋ sé ola ar biṫ air, ni moḋ ċuirfiḋ se tuis ar; óir is ofráil éada í, ofrai ċuṁniġṫe, ag taḃairt uilc a ccuiṁne.
Ar a naḋḃarsin sirim daṫċuinge oraiḃ, a ḋearḃraiṫreaċa, tré trócaire Dé, ḃur gcuirp do ṫaḃairt na ḃéo-ioḋbairt, náoṁṫa, geanaṁail do Ḋía, ḃur seirḃís réusúnta.
Uime sin ar mbeiṫ do ṫioḋlaiciḃ éugsáṁla aguinn do réir na ngrás tugaḋ ḋúinn, más fáiḋedóireaċd atá aguinn, déanam faiḋedóireaċd do réir ṁéud an ċreidiṁ;