1 Annsin do ġuiḋ Iónah an TIĠEARNA a Ḋía as broinn a néisg,
Agus Iseaḋ ḃías, go nioḃa tú as an naḃuinn; agus do aiṫin misi do na fíaċaiḃ do ḃeaṫuġaḋ annsin.
Dá mbeaḋ go muirfeaḋ sé mé, ṫairis sin cuirfe mé mo ḋóiġ ann: aċt coiséona mé mo ṡliġṫe féin dá laṫair.
Agus goir orumsa a ló a néigiontais: agus sáorfad ṫú, agus do ḃéara tú glóir ḋaṁ.
Goirfe sé orum, agus cluinfe misi é; atáimse aige iona ḃuaiḋreaḋ; do ḋéanad a ṡaoraḋ, agus a ġlóruġaḋ.
A ṪIĠEARNA, iona ṁuáiḋreaḋ ṫangadar ar cuáirt ċugadsa, do ḋóirteadar amaċ urnaiġ a nuáir ṫáinic do smaċduġaḋsa orra.
¶ Imeoċa mé agus fillfiḋ mé ċum máite féin, nó go nadṁaid síad a ccoir, agus go níarruid síad maġaiḋ: íarrfuid síad go moċ mé iona mbuáiḋreaḋ.
An ḃfuil éinneaċ eadruiḃ ar na ḃuáiḋreaḋ? déunaḋ sé urnuiġe. An ḃfuil suḃaċas ar éinneaċ? cánaḋ sé sailm.