6 Agus a duḃairt sé re na ḋaóiniḃ, Nár léige Día go ndéanainnsi an níse rém ṁaiġistir, ungṫaċ an TIĠEARNA, mo láṁ do ṡíneaḋ amaċ na aġaiḋ, o sé ungṫaċ an TIĠEARNA é.
¶ Agus do ġoin croiḋe Ḋáiḃi é féin tar éis na ndaoineaḋ áireaṁ ḋó. Agus a duḃairt Dáiḃi ris an TTIĠEARNA, Do ṗeacaiḋ mé go mór annsa ní do rinne me; agus a nios, guiḋim ṫú, a ṪIĠEARNA, glan do ṡearḃḟoġantuiġ óna éigceart; óir do rinne mé go ro leaṁ.
Aċd a deirimsi riḃ, Bíoḋ gráḋ agaiḃ dá ḃur naíṁdiḃ, beannaiġiḋ na dáoine ṁallaiġeas siḃ, deunaiḋ maiṫ do na dáoiniḃ ait ar beag siḃ, agus deúnaiḋ urnaiġṫe ar son na muinntire ḃuaiḋreas siḃ, agus ḋíbreas suḃ;
Féaċuiḋ, atáim annso: déanuiḋ fiaḋnuisi am aġaiḋ a laṫair an TIĠEARNA, agus a laṫair a ungṫuiḋ: Cía agaiḃ dar ḃean mé a ḋaṁ? nó cía dar ḃean mé a assal? no cía do ṁeall mé? no cía do ġortuiġ mé? nó cía hí an láṁ as ar ġlac mé cuṁa ar biṫ do ḋallaḋ mo ṡul leis? agus aiseoga mé ḋíḃ é.
Mar sin do ċoisc Dáiḃí a ṡearḃḟoġantuiġiḋ leis na bríaṫraiḃsa, agus níor léig ḋóiḃ éiriġ a naġaiḋ Ṡauil. Aċd déiriġ Saul amaċ as a núaṁaiġ, agus do ġluáis roiṁe iona ṡliġe.