Agus do bfearr liom go mbéidis na dáoinesi fáoi mo laiṁse! ann sin do áṫroċuinn Abimeleċ. Agus a duḃairt sé re Habimeleċ, Meúduiġ do ṡluáġ agus tarr amaċ.
Agus a duḃairt Dáiḃi re Haċimeleċ an sagart, Do aiṫin an ríġ gnoṫuiġ ḋíom, agus a duḃairt sé riom, Ná bíoḋ fios éainniṫe don naḋḃar fá ḃfuilim dot ċur, agus aiṫniġim ḋíot na bióḋ a ḟios ag éanduine: agus do ċuir mé mo ṡearḃḟoġantuiġe don náitse, agus don náit úd óile.
Agus do ḟreagair an sagart Dáiḃi, agus a duḃairt, Ní ḃfuil arán coitċeann ar biṫ fám láiṁ, aċd atá arán coisreacṫa ann; má ċongṁadar na hoganuiġ íad féin ní fa luġa ḋe ó ṁnáiḃ.