27 ¶ Agus ṫáinic óglaċ Dé go Héli, agus a duḃairt ris, Marso a deir an TIĠEARNA, Ar ḟoillsiġ misi mé féin go soilléir do ṫiġ haṫarsa, a nuáir do ḃádar san Négipt a ttiġ Ṗáraoh?
Marsin do ṫeilg Solaṁ Abiatar amaċ ó ḃeiṫ na ṡagart ag an TTIĠEARNA; go ccoiṁlíonfaḋ sé focal an TIĠEARNA, noċ do laḃair sé a ttaoḃ ṫiġe Eli ann Síloh.
¶ Ann sinn ṫáinic an ḃean agus dinnis sí ḋá fear, ġá ráḋ, Ṫáinic ógfaċ Dé ċugam, agus bá cosṁuil a ġnúis ré gnúis aingil Dé, ró úaṫḃásaċ: aċ níor ḟiafruiġ mé ḋe cá has dó, agus ní mó dinnis sé a ainm ḋaṁ:
Gur ċuir an TIĠEARNA fáiḋ ċum cloinne Israel, noċ a duḃairt ríú, Mar so a duḃairt TIĠEARNA Día Israel, Ṫug misi súas ó Négipt siḃ, agus ṫug mé amaċ siḃ as tiġ na dáoirsi;
Agus do ġluáis seision ṫríḋ ṡlíaḃ Eṗraim, agus do ċuáiḋ tré ċríċ Ṡalisa, aċt ní ḃfúaradar íad: annsin do ċuáiḋ sé tré ḋúiṫċe Hálim, aċd ní raḃadar annsin: agus do ċúadar tré ḋúiṫċe na Mbeniamiteaċ, aċd ní ḃfúaradar íad.
Agus a duḃairt seision ris, Féuċ, anois atá annsa ccaṫruiġsi duine le Día, agus is duine onóraċ é; a nuile ní a deir sé ṫig a gcríċ go deiṁin: anois tianam annsin; dob éidir go ḃféadfaḋ an tsliġe ionar ċóir ḋúinn dul do ṫeagasg ḋúinn.