Agus níor ċuir a aṫair na aġaiḋ uair ar bíṫ a ráḋ, Cred fa ndeárna tú marso? agus do ḃí seison mar an gcéadna na ḟear ro ḃreáġa; agus a ndiáiġ Absolon do rug Haggit é.
Do ní taisbeanaḋ a ngnúise fiaġnuise na naġaiḋ; agus foillsiġid a bpeacaḋ aṁuil Sodom, ní ḟólċuid síad é. A ṁairg dá nanam! óir do ċúitiġeadar olc ríu féin.
An raiḃ náire orra a núair do rinneadar gráineaṁlaċt? ní heaḋ, ní raiḃ náire orra ar aonċor, ní mó dféadadar deargaḋ: uimesin tuitfid siad a measg na druinge ṫuitfíos: a naimsir a ccúarta teilgfiġear síos íad, a deir an TIĠEARNA.
Agus ag ráḋ, A ḋáoine, créud fá a ndéantáoi na neiṫese? Oir is dáoine sinnse féin, cosṁail a ḃfulangṫaiḃ riḃse, ag soisgéuluġaḋ ḋíḃ fileaḋ ó na neiṫiḃ dioṁáoineaċsa ċum Dé ḃí, noċ rínne neaṁ, agus talaṁ, agus a nfáirge, agus na huile neiṫe atá ionnta:
¶ Anois do ḃí Elí ro ḟoirfe, agus do ċúalaiḋ sé a ndeárnadar a ṁic re Hisrael uile; agus mar do luiġedís ris na mnáiḃ do ċruinniġeaḋ ag dorus ṫabernacuil an ċoṁċruinniġ.