¶ Giḋeaḋ buḋ toil leis an TTIĠEARNA a ḃrúġaḋ, do ċuir sé ċum doilġis é: a nuáir do ḋéana tú ofráil da anam ar son ṗeacaiḋ, do ċifiḋ sé a ṡíol, faideoċuiḋ sé a láeṫe, agus raċuiḋ deaġṫoil an TIĠEARNA ar a haġaiḋ iona láiṁ.
Oír aṁuil ḟanfuid na flaiṫis núaḋa agus an talaṁ núaḋ, noċ ċrúiṫeoċus mé, as mo ċoinne, a deir an TIĠEARNA, is marsin ṁairfios ḃur slioċdsa agus ḃur nainm.
Oír is marso a deir an TIĠEARNA; Canaiḋ maille re lúaṫġáir ar son Iácob, agus gáiriḋ a measc roġa na ccineaḋaċ: fúagruiḋsi, moluiḋsi, agus abraiḋ, A ṪIĠEARNA, tárṫuiġ do ṗobal, fuiġioll Israel.
Agus tiucfa a ccríċ, mar do ḃaḋḃair ḃur malluġaḋ a measg na ngeinteaḋ, a ṫiġ Iúdah, agus a ṫiġ Israel; marsin coiḃreoċa misi siḃ, agus béiṫi ḃur mbeannuġaḋ: na heagluiġiḋ, aċt bídís ḃur láṁa láidir.