Abruiḋ ris a ndroing agá ḃfuil croiḋe eaglaċ, Bíṫí láidir, ná himeagluiġiḋ: féuċuiḋ, tiucfaiḋ ḃur Ndía lé dioġaltas, tiucfaiḋ Dia lé luáiḋeaċd; tiucfa sé agus sáorfa sé siḃ.
Do ḟreagair Iósa a nuáirsin agus a duḃairt sé, Do ḃeirim buiḋeaċas ḋuit, a Aṫair, a Ṫiġearna neiṁe agus talṁan, ar son gur ḟoluiġ tú ná neiṫese ó ḋáoniḃ eagnuiḋe agus tuigseanaċa, agus gur noċt tú íad do leanbaiḃ.
Agus ar ḃfreagra Diósa an tráṫsin a duḃairt sé ris: As beannuiġṫe ṫú, a Ṡímoin ṁic Ióna: óir ní féoil ná fuil do ḟoillsiġ sin duit, aċd Maṫairsi a tá air neaṁ.
Agus an tan ṫugadar ḋá paire dánaċd Ṗeadair, agus Eóin, agus gur ṫuigeadar a mbeiṫ na ndáoiniḃ gan ḟogluim gan éolus, do ġaḃ iongantus íad; agus daiṫneadar, go raḃadar a ḃfoċair Iósa.