Agus a nuáir do ḃí Abram nóċad agus náoi mbliaḋna dáois, do ṫaisbéin an TIĠEARNA é féin do Abram, agus a duḃairt ris, Is misi an Día uile ċuṁaċdaċ; siuḃuil am ḟiadnuise agus bí diongṁalta.
Uime sin ar mbeiṫ feasaċ ḋúinn air ḃuirbe an Tiġearna, táirngéamaóid daóime ċum creidṁe, agus as follus do Ḋía sinn; agus atá dóiġ agam go ḃfuilmid follas do ḃur ccoinnsiasuiḃse mar an gcéudna.
Ar a náḋḃarsin ó ṫárrla a ċoṁmór sin do néull fíaḋnuiseaḋ ar dtimċiollne mar an gceudna, ag cur gaċ uile ṫruim ḋínn, agus an ṗeacuiġ leanus din go héusguiḋ, rióṫam maille ré foiġid ċum ċin na coiṁleanga atá roṁuinn,