16 Agus do ċonncus grinnioll na fairge, do léigeaḋ leis bunáitiġ an tsáoġail, le hiomaiṫfear an TIĠEARNA, le séideaḋ anála a ṗolláireaḋ.
Do ċuáiḋ deataċ súas as a ṗolláiriḃ, agus do loisc teine as a ḃéul: do deargaḋ sméarṫoide ris
Agus a ndúḃairt mé, Go nuige so ṫincfas tú, agus ní ṫairis: agus ann so ḟoisteoċṫar do ṫonna uáiḃreaċa?
Agus dimḋearg sé an ṁuir Rúaḋ mar an gceadna, agus do tiormuiġeaḋ súas í: agus tugaḋ orrasan siuḃal annsna haigéanuiḃ, mar an ndíoṫraṁ.
Cred fár ṫeilgis uáit go bráṫ sinn, a Ḋé? a ndéana ṫfearg deataċ a naġaiḋ ċáoraċ hinnḃir féin?
Eístiġsi, a ṡléiḃte, imreasan an TIĠEARNA, agus siḃsi a ḃunáite láidre na talṁan: óir atá imreasan aig an TTIĠEARNA re na ḋaóiniḃ, agus taigeoruiḋ sé ré Hísrael.
Imḋeargaiḋ sé a nfairge, agus do ní tirim í, agus tiormuiġiḋ sé súas na sroṫa uile: anḃfainniġ Básan, agus Carmel, agus críonuiḋ bláṫ Lebanon.