Agus mar do ḃí Dáiḃi agus a ṁuinntir ag imṫeaċd san tsliġe, do ċuáiḋ Símei ar fad ar ṫáoḃ na ccnoc ṫall ar aġaiḋ, agus é ag malluġaḋ mar a ngaḃaḋ, agus ag caiṫioṁ cloċ agus criaḋ ar.
¶ Agus a núair ṫaínic Dáiḃi ríġ go Bahúrim, féuċ, ṫáinic as sin amaċ óglaċ do ṁuinntir ṫiġe Ṡauil, dar ḃainm Símei, mac Géra: ṫáinic sé amaċ, agus é ag malluġaḋ do gnáṫ ag teaċd.
Agus tiocfa mé air an feaḋ ḃías sé curṫa agus lagláṁaċ, agus cuirfe mé eagla air: agus teiṫfid a ḃfuil do ḋaóiniḃ na ḟoċair; agus buailfiḋ mé an ríġ aṁáin:
Agus mil, agus im, agus cáoiriġ, agus cáise bó, ċum Dáiḃi, agus ċum na ndaoine do ḃi na ḟoċair, ré iṫe: óir a duḃradar, Atáid na dáoine ocraċ, agus curṫa, agus íotṁar, annsa ḃfásaċ.