13 Agus misi, cáit a ccuirfinn mo ṁíoċlú? agus ar do ṡonsa, biáiḋ tú mar áon do na hamadánuiḃ a Nisrael. Anois, guiḋim ṫú, laḃair ris an ríġ; oir ní ċuinneoċuiḋ sé misi uáit.
Féuċuiḋ a nois atáid agum días inġean nar ḟionn fear, iarruim oruiḃ, leigiḋ ḋaṁ a ttaḃairt ċuguiḃ amaċ, agus déunaiḋ riú mar do ċitear ḋáoiḃ: aṁáin na déunuiḋ éinní air na fearuiḃse; óir is ċuige sin tangadur fá ḋíon mo ṫiġese.
Ann sin do ḃéuruid síad an cailín amaċ go dorus tiġe a haṫar, agus cloċfuid muintir a caiṫreaċ lé cloċuiḃ í nó go néuga sí: do ċionn go ndéarna sí leiṁe an Israel, stríapaċus do ḋéanaṁ a ttiġ a haṫar: mar sin ċuirfiḋe an tolc ar ccúl uaiḃ.
Feaċuiḋ, atá minġion annso, maiġdion, agus a leannánsan, do ḃéara mé íad sin amaċ anois, agus uṁlúiġiḋsi íad, agus déanuiḋ ríu mar as áill liḃ: aċd ris a nóglaċso na déanuiḋ coṁġránna sin do ġníoṁ.