4 Agus a nuáir ṫiucfas tú a steaċ, druidfiḋ tú an dorus ort féin agus ar do ṁacaiḃ, agus dóirtfiḋ tú annsna soiṫiġiḃ sin uile, agus cuirfe tú an soiṫeaċ lán a leaṫtaoíḃ.
¶ Tigiḋsi, mo ṗobalsa, éiriġ ṫusa dot ṡeomraḋuiḃ, agus druid do ḋoirse ad ṫimċioll: foluiġ ṫú féin mar buḋ eaḋ tamall beag, nó go ndeaċaiḋ an dioġaltas ṫort.
Aċd ċeana, an tan do ni tusa urnuiġe, imṫiġ a sdeaċ aun do ṡeómra, agus ar ḋunaḋ do ḋoruis duit, guiḋ Haṫair féin ata a ḃfolaċ; agus do ḃéaraiḋ Haṫair do ċí a ḃfolaċ luáiġeaċd ós áird duit.
Agus do rinneadarsan fónaṁad fáoi. Aċd ċeana ar gcur ċáiċ uile a maċ ḋósan, beiriḋ sé aṫair agus máṫair an ċailín leis, agus an dream do ḃí na ḟoċair féin, agus téid sé a sdeaċ mar a raiḃ an cailín na luiġe.
Agus do ġlac Iósa na haráin; agus ar mbreiṫ buiḋeaċus, do roinn sé ar na deisciobluiḃ, agus na deisciobail ar na cuiḃreannuiḃ iád; agus mar an ccéudna fós do na hiásgaiḃ beaga an ṁéid dob áill léo.
Agus ar gcur amaċ gaċ a ráiḃ a sdiġ, ar na ligean féin ar a ġlúiniḃ do Ṗeadar, do rinne sé urnaiġe; agus ar ḃfilleaḋ ċum an ċuirp a duḃairt sé, Eíriġ, a Ṫabita. Agus dosgail sisi a súile, agus ar ḃfaicsin Ṗeadair ḋi, déiriġ sí na suíḋe.