Agus ní ṁeasann áonduine iona ċroiḋe, ní mó atá éolus nó tuigse a ráḋ, Do loisg mé cuid de annsa teine: aseaḋ, fós do ḃacail mé arán ar a sméaróidiġiḃ; do róst mé feóil, agus a duáiġ mé í: agus a ndéana mé aḋḟúaṫṁaireaċd don ċuid oile ḋe sin; a nuiṁleoċa mé sios do ḃun crainn?
Agus a mbí an ċláirseaċ, agus an ḃiól, agus an tiompán, agus an píob agus an fíon, ar a ḃféustuiḃ: aċ ní ṁeasuid oibreaċa an TIĠEARNA, agus ní ḟaicid oibriuġaḋ a láṁ.
¶ Is marso a deir an TIĠEARNA ris an muinntirsi, Marso do ġráḋuiġeadar dul ar seaċrán, níor ċongṁadar ar ais a ccosa, uimesin ní ġaḃann an TIĠEARNA ċuige íad; cuiṁneoċuiḋ sé anois a loċta, agus fiosroċuiḋ sé a bpeacuiḋe.
Smaiċteoċuiḋ holc féin ṫú, agus imḋeargfuiḋ do sċleaṁnuġaḋ tar hais ṫú; bíoḋ a ḟios agad uimesin, agus faic, gur bolc agus gur searḃ an ní mar ṫréig tú an Tiġearna do ḊIA, agus naċ ḃfuil meaglasa ionnad, a deir an Tiġearna DIA na slóġ.
Mór a ccoṁairle, agus cuṁaċtaċ a ngníoṁ, (óir atáid do ṡúile oscuilte ar uile ṡliġṫiḃ ṁac na ndaóine: do ṫaḃairt do gaċ áonduine do réir a sliġṫeaċ, agus do réir ṫoruiḋ a ngníoṁ:)
Naċ ar ċuiṁniḋ an TIĠEARNA an túis do loisgeaḃair a gcaiṫreaċaiḃ Iúdah, agus a sráidiḃ Ierusalem, siḃ féin, agus ḃur naiṫre, ḃur ríġṫe, agus ḃur bprionnsaḋa, agus daóine na tíre, agus naċ ttáinic sé ann a inntin?
An feaḋ do ċífid díoṁaóineas duitse, an feaḋ ḟáistiniġid bréaga ḋuit, dot ṫaḃairt air ṁuinéuluiḃ na druinge marḃṫar leis na ciontaċaiḃ, noċ dá ttáinic a lá, an tan ċríoċnoċṫar a néigceart.
Ofráluid síad feóil ar son íoḋḃarṫaċ mofrálaċsa, agus iṫid í; aċt ní ġlacann an TIĠEARNA íad; anois cuiṁneoċa sé a néigceart, agus fiosroċuiḋ sé a bpeacaḋ: fillfid síad don Négipt.
Atáid a ccionta uile a Ngilgal: óir is ann sin do ḟúaṫaiġ mé íad: ar son uilc a ngníoṁ díbeora mé as mo ṫiġ íad, ní ġráiḋeoċa mé íad ní sa ṁó, atáid a bprionusaḋa uile easurramaċ.
Uime sin ná beiriḋ breiṫ ar áoinní roiṁ a nam, nó go dtíg an Tiġearna, noċ ḟoillseóċas neiṫe folaiġeaċa an dorċadais, agus noċdfus rún na gcroiḋeaḋ: agus ann sin do ġéuḃaiḋ gaċ áon molaḋ ó Ḋía.