2 Cruinniġiḋ siḃ féin a ḃfoċair a ċeile, agus éisdiġ, a ṁaca Iácob; agus tugaiḋ aire do Israel ḃur naṫair.
¶ A Reuben, is tú mo ċéiḋġin, mo ċumas, agus tosaċ mo neirt, orḋearcus Inḃe, agus oirḋearcus ċuṁaċda.
Tigiḋ, a ċlann, éistiġ riomsa: teagaisgfead eagla an TIĠEARNA ḋiḃ.
Cía hé an duine ler mían beaṫa, ler bionṁúin iomad láeṫeaḋ, dfaicsin maiṫeasa?
Eíst red aṫair noċ do ġin ṫú, agus ná tarcuisniġ do ṁaṫair a nuáir ḃías sí áosta.
A ṁic, taḃair ḋaṁsa do ċroiḋe, coiṁéadaidís do ṡúile mo ṡliġṫe.
A ṁic, taḃair aire dom ċríonnaċtsa, agus ċáon do ċlúas dom ṫuigsin:
A ṁic, coiṁéad aiṫne haṫar, agus ná tréig dliġeaḋ do ṁaṫar:
A ṁic, coiṁéad mo ḃríaṫra, agus cuir maiṫeanta a ttaisgiḋ agad féin.
Eistiġe riom a nois uimesin, a ċlann, agus taḃruiḋ aire do ḃríaṫraiḃ mo ḃéil.
Anois ar a naḋḃarsin éistiġ riom, a ċlann: óir is beannuiġ an drong ċoiṁéadas mo ṡliġṫe.
Cruinniġiḋ siḃsi, go léir, agus éistiġ; cía hé iona measgso dfoillsiġ na neiṫesi? Do ġráḋuiġ an TIĠEARNA é: do ḋéana sé a ṫoil ar an Mbaibiloin, agus biáiḋ a láṁ ar na Caldeánaċaiḃ.