12 Agus, féaċuiḋ, do ċíd ḃur súile, agus súile mo ḋearḃraṫar Beniamín, gurob é mo ḃéul atá ág laḃairt riḃ.
Agus ní raiḃ a ḟios aca gur ṫuig Ióseṗ íad; óir is lé fear edirṁíniġṫe da laḃair sé ríu.
Agus oilfe mé ṫú ann sin; (oír atá fós ċúig ḃliaḋna gorta ann) deagla go ttiucfá féin, agus do ṁuinntir, agus a nuile ní ḃeanas riot, ċum boċduine.
Agus inneostaói dom aṫair méid mo ġlóire sa Négipt, agus gaċ éinni dá ḃfacaḃaír; agus deanuiḋ deiṫḃir agus tugaiḋ máṫair a núas annso.
Feuċaiḋ mó láṁa agus mó ċosa, óir is misi féin atá ann: glacaiḋ, agus féuċaiḋ mé; oír ní ḃfuil féoil na cnáṁa ag spioruid, mar do ċiṫi agamsa.
Na ḋiaiġ sin a duḃairt sé ré Tomás, Cuir do ṁéur ann so, agus féuċ mo láṁa; agus taḃair do láṁ leaċd, agus cuir ann mo ṫáoḃ í: agus na bí míċreidṁeaċ, aċd créidṁeaċ.