6 Agus do ḟilleadar na teaċda go Iacob, ag ráḋ, Tangamairne go nuige do ḋearḃráṫair Esau, agus atá seision ag teaċd mar an gcéudna do ṫeagṁáil ort, agus ceiṫre ċéud fear leis.
Sáor mé, iarrum ort, ó láiṁ mo ḋearḃraṫar, ó láiṁ Esau: óir atá eagla agus roiṁe, dfaitċios go ttiocfaḋ, agus go mbuáilfeaḋ mé, agus an ṁaṫair maille ris an ccloinn.
Agus do ṫóg Iácob a ṡúile súas, agus daṁairc se, agus féuċ do ṫáinic Esau agus ceiṫre ċéad fear leis. Agus do roinn sé an ċlann do Léah, agus do Ráċel, agus don dá ċuṁal.
Agus a duḃairt Esau, Léig ḋaṁsa a nois cuid don ṁuínntir atá am ḟoċair dfágḃáil agad. Agus a duḃairt seision, Cionnus rioċṫara leas? faġaim a nois grása a raḋarc mo ṫiġearna.
Aṁuil dá tteiṫeaḋ duine roiṁe leoṁan, agus go tteigeoṁaḋ beṫir air; no go raċaḋ a steaċ annsa tiġ, agus a láṁ do léigion air an mballa, agus aiṫir niṁe do ḃreiṫ air.
Ann sin a duḃairt sí, Faġaim faḃar ad laṫair, á ṫiġearna; do ċionn go ttúg tú sólás daṁ, agus gur laḃair tú go muinntearḋa red ṡeirḃiseaċ, matá naċ ḃfuilim cosṁuil re haon dot ċailiniḃ féin.
Agus a duḃairt Rút an Moabíteaċ re Naomi, Léig ḋaṁsa a nois dul fan maċaire, ċum déasa arḃa do ḋioġluim a ndiáiġ an té a ḃfaġa mé grása iona raḋarc. Agus a duḃairt sisi ría, Imṫiġ a inġean.