10 Ní fiú mé an ċuid as lúġa dot ṫrócaire, agus do nfírinne noċ do ṫaisbéin tú dod óglaċ: óir lem ḃata ṫáinig mé tar an iordáinse; agus a nois atáim ḋá ḃanna.
Agus a dúḃairt sé, Go maḋ beannuiġe an TIĠEARNA Día mo ṁaiġistir Abraham, naċ ar ḋearmuid mo ṁaiġistir ann a ṫrócaire, agus ann a ḟírinne: ar mbeiṫ ḋaṁsa ar sliġe, do ṫreóruiġ an TIĠEARNA mé go tiġ ḋearḃráiṫreaċ mo ṁaiġistir.
Agus féuċ, do ṡeas an TIĠEARNA ós a ċionn, agus a duḃairt, As misi an TIĠEARNA Día Abraham haṫair, agus Día Isaac: an fearann ar a ḃfuil tú ad luiġe, do ḃéura mé ḋuitsi é, agus dot ṡlioċd.
Agus féuċ, ataimsí maille riot, agus cuiṁdeóċuiḋ mé ṫú ann gaċ uile ḃall a ngéuḃa tú, agus do ḃéura mé a rís don tírsi ṫú: oir ní ḟágfaiḋ mé ṫú, nó go ndéarna mé an ní do laḃair mé riot.
Agus atáid daiṁ agus assail agam, tréada agus seirḃísiġ fear agus seirḃisiġ ban: agus do ċuir mé teaċda uáim dá innisin dom ṫiġearna, ionnus go ḃfaġa mé grása ad raḋarc.
¶ Agus ann sin do ċuáiḋ Dáiḃi ríġ a steaċ, agus do ṡuiġ a ḃfiaġnuisi an TIĠEARNA, agus duḃairt sé, Cía misi, a ṪIĠEARNA Día? agus cred é mo ṫiġ, as a ttug tusa mé go nuige so?
¶ Annsin a duḃairt misi, A ṁairg ḋaṁsa! óir atáim millte; do ċionn gur duine do ḃéul neaṁġlan mé, agus go náitreaḃuim a measg daóine ḃéul neaṁġlan: óir do ċonncadar mo ṡúile an Ríġ, TIĠEARNA na slóġ.
¶ Cuiṁneoċa mé cinéul gráḋaċ an TIĠEARNA, agus molta an TIĠEARNA, do réir na nuile neiṫe dar ṫioḋluic an TIĠEARNA ḋúinn, agus a ṁaiṫeasa móire a ttaoḃ ṫiġe Israel, noċ do ḃronn sé ḋoiḃsion do réir a ġrás, agus do réir iomuid a ċinéul ngráḋaċ.
Augs is mar sin dáoiḃsi, an tan do ḋéantaói gaċ uile ní dár haiṫniuġaḋ ḋíḃ, abruiḋ, Is searḃḟoġantuiḋe neaṁṫarḃaċa sinn: óir do rinneamar an ni do ḃi dfíaċaiḃ oruinn do ḋéanaṁ.
Atáim míċeilliḋe ré déunaṁ mórḋála; is siḃse do ċóiṁéigniḋ mé: oír bá cóir ḋaṁ mo ṁolaḋ uáiḃse: óir ní raiḃ mé a gcáil ar biṫ fáoi an luċd dob áirde do na habsdaluiḃ, bíoḋ naċ ḃfuil éifeaċd ionnam.
Aċ cuiṁneoċuiḋ tú an TIĠEARNA do Ḋía: óir isé do ḃeir neart ḋuit dfaġáil saiḋḃris, go ndearna a ċunnraḋ seasṁaċ noċ do ṁionnuiġ sé da ḃur naiṫriḃ, mar atá sé a niuġ.
Mar an gcéudna, a ḋaóine óga, tuguiḋ úṁlaḋ do na sinnsearuiḃ. Agus bíġiḋ uile úṁal dá ċéile, déunuiḋ siḃ féin deaġṁaiseaċ don táoḃ a stiġ ó úṁlaċd inntinne: óir cuiriḋ Día a naġuiḋ na nuáiḃreaċ agus do ḃeir grása do núṁal.