3 Aċd do ṫoraḋ an ċroinn atá a lar an ġáirdín, a duḃairt Día, Ní íosa siḃ ḋé súd, agus ní ḃeanfaiḋ ris, deagla go ḃfuiġeaḋ siḃ bás.
Agus a duḃairt Día a naisling ris, Is fior, is aiṫniḋ daṁsa gur ó ċroiḋe ġlan do rinne tú so; óir do ċonnuiṁ mé ó ṗeacaḋ do ḋeunaṁ am aġaiḋ ṫú: uime sin nar léig mé duit buáin ria.
Agus a duḃairt an ḃean ris an aṫair niṁe, Féadmáoid iṫċe do ṫoraḋ ċrann an ġáirdín:
Agus a duḃairt a naṫair niṁe ris an mnáoi, Ní ḃfuiġṫí bás go deiḃin.
Ġa ráḋ, Ná beanuiḋ rem ungṫaċaiḃ, agus ná déanuiḋ doċar ar biṫ dom ḟáiġiḃ.
Aċt a nois sín do láṁ, agus leag í ar a ḃfuil aige, agus mailleoċuiḋ sé ṫú ad aġaiḋ.
Bíoḋ truáiġe agaiḃ ḋaṁ, bíoḋ truáiġe agaiḃ ḋaṁ, ó mo ċáirde; óir do ḃain láṁ Dé riom.
Aċt cuirse amaċ do láṁ anois, agus bain re na ċnáiṁ agus re na ḟeoil, agus mailleoċaiḋ sé ṫú ad aġaiḋ.
Tuilleaḋ eile a dtáoḃ ná neiṫeann do sgríoḃ siḃ ċugam: is maiṫ dfear gan buáin ré mnáoi.
Uime sin taguiḋ amaċ as a lár, agus dealuiġe ríu, a deir an Tiġearna, agus ná bíoḋ buáin aguiḃ ré ní neaṁġlan; agus géuḃuiḋ misi ċugam siḃ,
Ná bean ris; na blais; na láiṁsiġ;