Féuċuiḋ a nois atáid agum días inġean nar ḟionn fear, iarruim oruiḃ, leigiḋ ḋaṁ a ttaḃairt ċuguiḃ amaċ, agus déunaiḋ riú mar do ċitear ḋáoiḃ: aṁáin na déunuiḋ éinní air na fearuiḃse; óir is ċuige sin tangadur fá ḋíon mo ṫiġese.
¶ Má luiḋeann fear mar an gcéadna le fear eile, mar luiġios lé mnáoi, do rinneadar a ráon gráineaṁlaċd: báiseoċṫar go dearḃṫá íad; biáiḋ a ḃfuil orra féin.
Agus do rinne sé a nuile ċeinél dáoine déunḟuil aṁáin do ċum go naitéoċaidis ar ḋruím na talṁan uile, agus do ċinn sé aimsearḋa reuṁórduiġe, agus teóranna a náitreaḃaiḋsan;
Do réir mar atá Sodom agus Gomorra, agus na caiṫreaċa na dtimċioll, noċ do lean do ḋrúis air an moḋ céudna sin, agus do lean dainṁíanuiḃ coiṁṫiġeaċa na colla, ar nag cur síos na neisiompláir, ag fulang péine na teineaḋ síorruiḋe.
Agus do ċuáiḋ an tóglaċ, fear an tiġe, amaċ ċuca, agus a duḃairt riú, Ní heaḋ, a ḋearḃraiṫre, ní heaḋ, guiḋim siḃ, ná déanuiḋ an olc so; ar ḟeuċuin go dtainic an duinesi um ṫiġse, na deúnuiġ an ní leaṁsi.