4 Agus a duḃradar, Gluáisiḋ, déunam caṫair ḋuinn féin, agus tor a roiṫeaċuiḋ a ḃárr go neaṁ; agus déunam ainm ḋuinn féin, deagla go spréiġfiġ sinn ar feaḋ na talṁan go huiliḋe.
Do ḃádar aiṫiṫe ar an ttalaṁ ann sna laeṫiḃ sin; agus mar an ccéudna na ḋiáiġ sin, a nuair ṫangadar mic Dé a steaċ ċum inġeana na ndáoine, agus rugadar clann dóiḃ, do ḟásadar sin na ndáoiniḃ árrṫaċda, noċ do ḃí san tseanaimsir na ndáoiniḃ iomráiteaċ.
Dá mbeiṫ go ndéireoċaḋ an Ḃábilon súas go neaṁ, agus dá mbeiṫ go neartoċaḋ sí mullaċ a neirt, ṫairis sin tiucfuiḋ creaċadóiriḋ uáimsi na cionn, a deir an TIĠEARNA.
Ar a naḋḃarsin, a ríġ, gaḃ mo ċoṁairlesi, agus bris díot do ṗeacuiḋe lé fíréuntas, agus héigceart lé foillsiuġaḋ trócaire do na boċdaiḃ; más faduġaḋ ar do ṡíoṫċáin é.
Cáit a raċum súas? do ḋroiċṁeisniġeadar ar ndearḃráṫre ar gcroiḋe, ḋá ráḋ, Is mó agus is árraċduiġ na daoine úd ná sinne; atúid na caiṫreaċa mór agus ár na mballuġaḋ súas go neaṁ; agus fós do ċoncamar mic Anacim ann.
Eist, ó a Israel: Atá tú ag dul tar Iordan san ló aniuġ, do ṡealḃuġaḋ cineaḋaċ is mó agus is láidre ná ṫú féin, caiṫreaċa mora agus cuṁdaiġṫe súas go neaṁ,