Oír is marso a deir an TIĠEARNA do ċrúṫaiġ na neaṁa; Día féin do ċum an talaṁ agus do rinne é; do ḋaingniḋ sé é, ní go díoṁaoin do ċrúṫaiġ sé é, do ċum sé é dá áitreaḃaḋ: is misi an TIĠEARNA; agus ní hé maiṫearaċ.
Atá sí folaṁ, agus fáon, agus na fásaċ: agus leaġoiḋ an croiḋe, agus buailid na glúine a ċéile, agus atá iomad péine ann a nuile leasraċuiḃ, agus cruinniġiḋ a naiġṫe uile duiḃe.
Oír a sé an Día, do aiṫin don tsolas soillsiuġaḋ as an dorċadus, do ḋealruiḋ ann ar gcroiḋiḃne, ċum soillsi éolais ġlóire Dé do ṫaḃairt uáinn a ngnúis Iósa Críosd.