Is cosṁuil mo ġraḋ ré poc, no re cáirrḟiaḋ óg: féuċ, seasuiġ sé táoḃ ṡiar dar mballaine, féuċuiḋ sé amaċ air ḟuinneóig, ḋá ṫáisbeanaḋ féin ṫrid an laitis.
¶ Giḋeaḋ is éidir leaċd feóil do ṁarḃaḋ agus diṫe an do uile ġeataḋuiḃ, giḋ be ar a mbía dúil ag hinntinn ann, do réir ḃeannuiġ an TIĠEARNA do Ḋía noċ ṫug sé duit: féaduiġ an glan agus an neaṁġlan sin diṫe, eaḋon mar don nfíaḋ ḟionn, agus don ċairrḟíaḋ.
Agus a deir an Sbiorad agus an ḃean núaḋṗosda, Tárr. Agus abraḋ an tí ċluin, Tárr. Agus tagaḋ an tí ar a ḃfuil tart. Agus an tí ler ab áill, glacaḋ sé uisge na beaṫa a naisgiḋ.