26 ହେଁ ଉବା ଇରି ତର୍ ଆକିୟେ ସ୍ର୍ଦାର୍ ବିଷୟ୍ ଅଇଲି।।
26 ଅୟ୍ ଉବା, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଇରି ତର୍ ଆକାୟ୍ ମଃନ୍ ସଃର୍ଦାର୍ କଃତା ଅୟ୍ଲି ।”
ଯୀଶୁ ପବିତର୍ ଆତ୍ମାଇ ସ୍ର୍ଦା ଅଇ କଇଲା, “ସ୍ର୍ଗ୍ ଆର୍ ହୁର୍ତିବିର୍ ମାପ୍ରୁ ମର୍ ଉବା, ମୁଇ ତକେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଦେମ୍ଲେ, କାଇତାକ୍ ବ୍ଲେକ୍ ତୁଇ ବୁଦିଆ ଆର୍ ଜାନ୍ତା ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଇ ସ୍ବୁକ୍ତା ଲୁକାଇକ୍ରି ତର୍ ହିଲାମ୍ନ୍କାର୍ ଲ୍ଗେ ଜାଣାଇଲି ଆଚ୍ସି, ହେଁ ଉବା ଇରି ତର୍ ଆକିୟେ ସ୍ର୍ଦାର୍ ବିଷୟ୍ ଅଇଲି।
“ଏ ଉବା, ତୁଇ ମ୍ନ୍ କ୍ଲେକ୍ ମର୍ତ୍ଇହ୍ଣି ଇ ଦୁକ୍ କ୍ଷ୍ଟକେ ଦୁରିକ୍ର୍। ମର୍ଇଚା ନାଇ ମ୍ତର୍ ତର୍ ଇଚା ହୁରା ଅଉଅ।”
ସେଡେବ୍ଳ୍ ଯୀଶୁ କଇଲା, “ଏ ଉବା ଏମ୍ନ୍କେ କେମାକ୍ର୍ ଏମ୍ନ୍ କାଇରି କ୍ରୁଲାଇ ସେରି ନ୍ଜାଣ୍ତି।” ସେମ୍ନ୍ ହିନ୍ଦିରିଲା ତାର୍ ହ୍ଚିଆ କ୍ଣ୍ତ୍କେ ଚିଟି କ୍ଲାଇ।
ଆର୍ ସେମ୍ନ୍ ଟେଡା ଗୁଚାଇ ଦିଲାକ୍, ଯୀଶୁ ସ୍ର୍ଗ୍ ବାଟ୍ ଦ୍କିକ୍ରି ପାର୍ତେନା କ୍ଲା, “ଉବା ତୁଇ ମର୍କ୍ତା ଶୁଣ୍ଲିସ୍ ଲାଗି ତର୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଦେମ୍ଲେ।
“ଅବେ ମକେ ମର୍ ଜୀବନେ ବେସି ବାନିଆ ଲାଗୁଲି, ଆର୍ ମୁଇ କ୍ନ୍କ୍ରିନ୍ଦ୍? ଉବା ଇ ଦୁକ୍ କ୍ଷ୍ଟାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ମକେ ଉଦାର୍ କ୍ର୍ବ୍ଲି କାଇରି ମୁଇ କାନିକ୍ର୍ମ୍ ଅଇନ୍ଦ୍ କି? ମ୍ତର୍ ମୁଇ ତ ମ୍ରୁକେ ଆସିଆଚି, ମକେ ଇ ସ୍ବୁ ଦୁକ୍କ୍ଷ୍ଟ ବଗୁକେ ହ୍ଳେଦ୍।
ଉବା ଇଶ୍ୱର୍ ତର୍ ନାଉଁ ମଇମା ଅଉଅ।” ସେଡେବ୍ଳ୍ ସ୍ର୍ଗ୍ ଉହ୍ରେ ହ୍ଣି ଗଟେକ୍ ଶ୍ବ୍ଦ ଶୁଣି ଅଇଲି, “ଅମି ତାକେ ମଇମା କ୍ରିଆଚୁ ଆର୍ ଆରେକ୍ ମଇମା କ୍ରୁନ୍ଦ୍।”
ତ୍ବେ ସେ ଜାକେ ମ୍ନ୍କ୍ରେଦ୍, ତାକେ ଦୟା କ୍ରେଦ୍ ଆରେକ୍ ଜାକେ ମ୍ନ୍କ୍ରେଦ୍, ତାକେ ଅଟ୍ଉଆ କ୍ରେଦ୍।
ସ୍ବୁ ବିଷୟ୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଚିନ୍ତାଇ ଆର୍ ଇଚାଇ ଅଇଲିଆଚେ, ଆଗ୍ତୁ ତାର୍ ଜୁଇ ଇଚାରିଲି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ ଗିନେ ଅମୁକ୍ମ୍ନ୍କେ ତାର୍ ଲକ୍ କ୍ରୁକେ ବାଚ୍ଲା ଆଚେ।
ଇଶ୍ଵର୍ ତାର୍ ଆଗାର୍ ଇଚାହର୍ ସ୍ବୁ ଲୁକ୍ଲା କ୍ତାକେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଅମାର୍ ଲ୍ଗେ ହୁରାକ୍ରୁକେ ମ୍ନ୍ କ୍ରିରିଲା। ଆର୍ ସେରି ସେ ହୁରା କ୍ଲାଆଚେ।
ଇଶ୍ଵର୍ ତାର୍ ସ୍ବୁଦିନାର୍ ଗିନେ ଜୁଇ ଇଚା କ୍ରିରିଲା ସେତାକ୍ ସେ ମାପ୍ରୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ ଦ୍ବାରା ମ୍ଣ୍ତଳିର୍ କାମ୍ ହୁରା କ୍ଲାଆଚେ।
ଅମାର୍ ବ୍ଲ୍କାମାର୍ ଗିନେ ସେ ଅମୁକେ ନ୍ବାଚ୍ଲା, ମ୍ତର୍ ତାର୍ ଆଶିର୍ବାଦ୍ ଲାଗି ଆର୍ ତାର୍ ଇଚା ହୁରାକ୍ରି ତାର୍ ନିଜାର୍ ଲକ୍ କ୍ରି ଉଦାର୍ କ୍ରୁକେ ସେ ଅମୁକେ ବାଚ୍ଲା ଆଚେ। ଇ ଆଶିର୍ବାଦ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁର୍ ଆରାମେ ହ୍ଣି ଇଶ୍ଵର୍ ଅମୁକେ ଦିଲାଆଚେ।