56 ତାର୍ ହ୍ଚେ ଯୀଶୁ ଆର୍ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ଆର୍ ଗଟେକ୍ ଗାମେ ଗ୍ଲାଇ।
56 ତାର୍ହଃଚେ ସେମଃନ୍ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ ବିନ୍ ଗାଉଁ ଗଃଳାୟ୍ ।
“ସାବ୍ଦାନ୍, ଇ ସାନ୍ ଲକାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଏକ୍ଲାକେ ଇନସ୍ତା କ୍ରାନାଇ, କାଇତାକ୍ ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍ କ୍ମ୍ଲେ, ସ୍ର୍ଗେ ସେମ୍ନ୍କାର୍ ଦୂତ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ବୁବ୍ଳ୍ ମର୍ ସ୍ର୍ଗାର୍ ଉବାର୍ ଲ୍ଗେ ରେତି।
କାଇତାକ୍ ଜୁଇରି ଆଜି ଆଚେ, ସେରି କଜି ଉଦାର୍ କ୍ର୍ତାର୍ ଗିନେ ମୁଇ ମାନାଇ ହିଲା ଆସିଆଚି।
କାଇତାକ୍ ମୁଇ ମାନାଇ ହିଲା ସେବା ହାମ୍କେ ଆସି ନ୍କେରି, ମ୍ତର୍ ସେବା କ୍ରୁକେ ଆର୍ ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ ମୁକ୍ତିର୍ ଦାମ୍ ହର୍ ନିଜାର୍ ଜୀବନ୍ ଦେମ୍କେ ଆସିଆଚି।”
ମ୍ତର୍ ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍କେ କ୍ମ୍ଲେ, କ୍ରାପ୍ ଲକାର୍ ବିରଦ୍ କ୍ରାନାଇ, ମ୍ତର୍ ଯେ କେ ତୁମାର୍ ଡେବ୍ରି ହାକାର୍ ଗାଲେ ଚାହୁଳ୍ ମାର୍ଲେକ୍, ତାକେ ଆର୍ଗଟେ ଗାଲ୍ ହେଁ ଦ୍କାଇ ଦିଆସ୍।
ମୁଇ ସ୍ର୍ଗେ ହ୍ଣି ଆଇଲା ମାନାଇ ହିଲା ଆଜ୍ଲା ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ କ୍ଜି ଉଦାର୍ କ୍ରୁକେ ଆଇଲେଆଚି।”
ମ୍ତର୍ ଯୀଶୁ କଇଲା, “ଅତେକ୍ ଅଇଲି। ବ୍ନ୍ଦ୍ କ୍ର୍” ହ୍ଚେ ଯୀଶୁ ସେ ଦାସାର୍ କାଟି ଅଇରିଲା କାନ୍କେ ବେଟିକ୍ରି ତାର୍ କାନେ ଲାଗାଇ ଦିଲାକ୍ ଆଗାର୍ ହର୍ ବ୍ଲ୍ ଅଇଲି।
ସେଡେବ୍ଳ୍ ଯୀଶୁ କଇଲା, “ଏ ଉବା ଏମ୍ନ୍କେ କେମାକ୍ର୍ ଏମ୍ନ୍ କାଇରି କ୍ରୁଲାଇ ସେରି ନ୍ଜାଣ୍ତି।” ସେମ୍ନ୍ ହିନ୍ଦିରିଲା ତାର୍ ହ୍ଚିଆ କ୍ଣ୍ତ୍କେ ଚିଟି କ୍ଲାଇ।
ମ୍ତର୍ ସେ ବୁଲିକ୍ରି ସେମ୍ନ୍କେ ଉଳ୍ଲା, “ତୁମିମ୍ନ୍ କ୍ନ୍କା ଆତ୍ମା ରିଲା ଲକ୍ମ୍ନ୍, ସେରି ନିଜେ ନ୍ଜାଣୁଲାସ୍। ମୁଇ ମାନାଇ ହିଲା ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ ନ୍ଷ୍ଟ କ୍ରୁକେ ନାସି ମ୍ତର୍ ଉଦାର୍ କ୍ରୁକେ ଆସିଆଚି।”
ସେମ୍ନ୍ ବାଟେ ଜାତାବ୍ଳ୍ ଗଟେଲକ୍ ଯୀଶୁକେ କଇଲା, “ମୁଇ ତର୍ ଚେଲା ଅଇ ତୁଇ ଜ୍ଇ ଗ୍ଲେକ୍ ସେତି ତର୍ ହ୍ଚେ ଆସିନ୍ଦ୍।”
ଚର୍ମ୍ନ୍ ଚର୍କାମ୍ କ୍ର୍ତି, ଆର୍ ମ୍ର୍ନେ ମାରୁକେ ଆର୍ ନ୍ଷ୍ଟ୍ କ୍ରୁକେ ଆସୁଲାଇ। ମ୍ତର୍ ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍କେ ଜୀବନ୍ ଦେମ୍କେ, ଆର୍ ସେରି ଜୀବନ୍ ଅଦିକ୍ କ୍ରିଦେମ୍କେ ଆଇଲେଆଚି।
ଯେ ମର୍ କ୍ବର୍ ଶୁଣିକ୍ରି ନ୍ମାନେ, ମୁଇ ତାକେ ବିଚାର୍ ନ୍କେରି। କାଇତାକ୍ ମୁଇ ଇ ହୁର୍ତିବିକେ ବିଚାର୍ କ୍ରୁକେ ଆସି ନ୍କେରି, ମ୍ତର୍ ଉଦାର୍ କ୍ରୁକେ ଆସିଆଚି।
ଇଶ୍ୱର୍ ତାର୍ ହଇସିକେ ଜ୍ଗତାର୍ ବିଚାର୍ କ୍ର୍ତାର୍ ଗିନେ ହ୍ଟାଇ ନ୍କେରେ, ମ୍ତର୍ ଜ୍ଗତାର୍ ଉଦାର୍ କ୍ର୍ତାର୍ ଗିନେ ହ୍ଟାଇଲା ଆଚେ।
କ୍ରାପ୍ କାମ୍କ୍ରି ଆରିଜାହା ନାଇ। ତୁମି ବ୍ଲ୍କାମ୍କ୍ରି କ୍ରାପ୍ କାମ୍କେ ଆରାମ୍କେ ଚେଷ୍ଟାକ୍ରା।
ମୁଇ ଜାଇରି କ୍ମ୍ଲେ ସେରି ସ୍ତ୍ ଆର୍ ତୁମି ଇତାକେ ହୁରାହୁରି ବାବେ ମାନ୍ତା ଦ୍ର୍କାର୍ ଯେ, ପାପି ମ୍ନ୍କେ ଉଦାର୍ କ୍ରୁକେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁ ଜ୍ଗତେ ଆସିରିଲା, ମୁଇ ସେମ୍ନ୍କାର୍ ବିତ୍ରେହ୍ଣି ବେସିବ୍ଡ୍ ପାପି।