32 ଆରେକ୍ ତୁମିମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍କେ ଜାଣାସ୍ ଆର୍ ସେ ସ୍ତ୍ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ମୁକ୍ଳାଇଦ୍।”
32 ତୁମିମଃନ୍ ସଃତ୍ ଜାଣାସ୍, ଆର୍ ସେ ସଃତ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ମୁକ୍ଳାୟ୍ଦ୍ ।”
ମର୍ ଆଦେଶ୍କେ ମାନା, ଆରେକ୍, ମର୍ଲ୍ଗେହ୍ଣି ଶିକା, କାଇତାକ୍ ମୁଇ ଦ୍ର୍ମ୍ ଆର୍ ଶାନ୍ତିର୍ ଲକ୍, ଆରେକ୍ ତୁମିମ୍ନ୍ ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ଆତ୍ମାର୍ ଶାନ୍ତି ହାଉଆ।
ଆର୍ ସେ ବାକ୍ୟ ଗଟେକ୍ ମାନାଇ ରୁପ୍ ଅଇକ୍ରି ତାର୍ ସ୍ତ୍ ଆର୍ ଦୟା ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଅମାର୍ ଲ୍ଗେ ବାସାକ୍ଲା, ତାର୍ ଗିନେ ଅମିମ୍ନ୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ମଇମା ଦ୍କ୍ଲୁ। ଇ ମଇମା ସ୍ର୍ଗେ ରିଲା ତାର୍ ଉବାସିର୍ ଗଟେକ୍ ହ୍କା ହଇସି ହାଇଲା ଆଚେ।
କାଇତାକ୍ ବିଦିବିଦାନ୍ ମୋଶା ବବିଶତ୍ କ୍ତା କ୍ଉତାଲକ୍ ଆନ୍ଲା, ମ୍ତର୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ସ୍ତ୍ ଆର୍ ଦୟା ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଜ୍ଗତେ ଆନ୍ଲା।
ଯୀଶୁ କଇଲା, “ମୁଇ ବାଟ୍, ସ୍ତ୍ ଆର୍ ଜୀବନ୍। ମର୍ ବାଟେ ନ୍ଗେଲେକ୍ କେ ହେଁ ଉବା ଇଶ୍ଵରାର୍ ଲ୍ଗେ ଜ୍ମ୍ ନାହାର୍ତି।
ମ୍ତର୍ ସ୍ତ୍ ପବିତର୍ ଆତ୍ମା ଆଇଲେକ୍ ସେ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍ ବିଷୟେ ଶ୍କ୍ତି ଦେଇଦ୍, ସେ ନିଜାର୍ ଅଦିକାରେ କାଇରି ନ୍କଇ, ମ୍ତର୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଜୁଇରି ଶୁଣେଦ୍ ସେରି ହ୍କା କଇଦ୍, ଜୁଇରି ସ୍ବୁ ଗଟୁକ୍ ଜ୍ମ୍ଲି ସେସ୍ବୁ ସେ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ଜାଣାଇଦ୍।
ତର୍ ସ୍ତ୍ ତ୍ଇ ସେମ୍ନ୍କେ ପବିତର୍ କ୍ର୍ ତର୍ ବାକ୍ୟ ସ୍ତ୍।
ବବିଶତ୍ କ୍ତା କ୍ଉତା ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ ଦ୍ର୍ମ୍ ଶାସ୍ତର୍ ଲ୍ଗେ ଲେକା ଅଇଲିଆଚେ, ଯେ “ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ହ୍କା ଶିକ୍ୟା ହାଉତି।” ଯେ କେ ଉବା ଇଶ୍ଵରାର୍ କ୍ତା ଶୁଣିକ୍ରି ତାର୍ ଶିକ୍ୟା ମ୍ନ୍କ୍ରେଦ୍, ସେ ହ୍କା ମର୍ଲ୍ଗେ ଆସେଦ୍।
ଯେ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଇଚା ହୁରାକ୍ରୁକେ ମ୍ନ୍କ୍ରୁଲା, ସେ ହ୍କା ଇ ଶିକ୍ୟା ଇଶ୍ଵରାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଆସିଆଚେ କି ମୁଇ ମର୍ ନିଜାର୍ ଶିକ୍ୟା ଦେମ୍ଲେ, ସେରି ଜାଣୁହାରେ।
ହଇସି ଯଦି ତୁମୁକେ ମୁକ୍ଳାଇଦ୍ ତ୍ବେ ତୁମିମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍କ୍ରି ମୁକ୍ଳୁ ହାରାସ୍।
ମ୍ତର୍ ଅବେ ତୁମିମ୍ନ୍ ପାପେହ୍ଣି ମୁକ୍ତି ହାଇଆଚାସ୍। ତୁମିମ୍ନ୍ ଅବେ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଚେଲା ଆର୍ ଅବେ ତୁମିମ୍ନ୍ ସେ ବିଷୟମ୍ନ୍ କ୍ରା ଜାଇରି ପବିତର୍ ତ୍ଇ ନ୍ଇଜାଇଦ୍ ଆର୍ ନ୍ସେର୍ତା ଜୀବନ୍ ହାଉଆସ୍।
ଜୁଇ ଆତ୍ମାକେ ଅମି ହାଇଆଚୁ ସେ ଆତ୍ମା ଅମୁକେ ଆରେକ୍ ପାପାର୍ ଚାକର୍ ଅମ୍କେ ଦେଇନ୍କେରେ କି ଅମାର୍ ହାଇଁ ଡିର୍ତା ଦ୍ର୍କାର୍ ନାଇ। ଅମାର୍ ବିତ୍ରେ ଜୁଇ ଆତ୍ମା ଆଚେ ସେ ଅମୁକେ ଇଶ୍ଵରାର୍ ହିଲା କ୍ରି ଦେଇଦ୍। ଆର୍ ସେ ଆତ୍ମାର୍ ଦ୍ବାରା ଇଶ୍ୱର୍କେ ଅମି ଅମାର୍ ଉବା ବ୍ଲି କ୍ମ୍ ହାରୁ।
କାଇତାକ୍ ଆତ୍ମାର୍ ନିୟମ୍, ଜୁଇରି ଅମୁକେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ରିଲାର୍ ଗିନେ ଜୀବନ୍ ଦିଲାଆଚେ, ଆର୍ ମକେ ପାପ୍ ଆର୍ ମ୍ରନ୍ ନିୟମେ ହ୍ଣି ମୁକ୍ତି କ୍ରିଆଚେ।
ମାପ୍ରୁ ବାଚ୍ଲାବ୍ଳ୍ ଜୁଇଲକ୍ ଦାସ୍ ଅଇରେଦ୍ ସେ ତାର୍ ମୁକ୍ତି ହାଇରିଲା ଦାସ୍। ଆର୍ ଗଟେକ୍ ଅର୍ତ ଅଇଲି, ଯେ ମାପ୍ରୁ ଜାକେ ମୁକ୍ତି ହାଇରିଲାବ୍ଳ୍ ବାଚ୍ଲା ଆଚେ, ସେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ ଦାସ୍।
ଅମିମ୍ନ୍ ସ୍ବାଧୀନ୍ ହାଇଆଚୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଅମୁକ୍ମ୍ନ୍କେ ମୋଶାର୍ ନିୟମେ ହ୍ଣି ସ୍ବାଧୀନ୍ ଦିଲାଆଚେ, ସେତାର୍ଗିନେ ମୁକ୍ଳିକ୍ରି ରିଆ, ଆରେକ୍ ମୋଶାର୍ ନିୟମେ ବାନ୍ଦିଅଇ ରେମ୍କେ ମ୍ନ୍ କ୍ରାନାଇ।
କାଇତାକ୍ ଏ ବାଇମ୍ନ୍ ତୁମିମ୍ନ୍ ମୁକ୍ଳୁକେ ବାଚିଅଇଆଚାସ୍। ମ୍ତର୍ ଜାଗ୍ରତ୍ ତୁମାର୍ ଗ୍ଗାଳାର୍ ଇଚା ହୁରାକ୍ରୁକେ ସେ ମୁକ୍ତିକେ ବ୍ଯବହାର୍ କ୍ରାନାଇ, ମ୍ତର୍ ଲାଡ୍ସ୍ଙ୍ଗ୍ ବ୍ଯବହାର୍ କ୍ରି ତୁମାର୍ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ସେବା କ୍ରାକ୍ରି ଅଉଆ।
ଜୁଇସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍ ଜାଣୁକେ ମ୍ନ୍କ୍ର୍ତି, ମ୍ତର୍ ସ୍ତ୍କେ ନାହାଉତି ଅନ୍କ୍ରି ମାଇଜି ଟକିମ୍ନ୍କେ ସେମ୍ନ୍ ଟକ୍ତି।
ମ୍ତର୍ ପର୍କୁତରେ ସୁକି ଲକ୍ ଜ୍ତୁନ୍ କ୍ରି ଇଶ୍ଵରାର୍ ପବିତର୍ ନିୟମାର୍ ବାକ୍ୟ ହଡେଦ୍ ଯାଇରି ମାନାଇମ୍ନ୍କେ ପାପେହ୍ଣି ମୁକ୍ତି କ୍ରି ର୍ଇଦ୍। ସେ ସ୍ବୁବ୍ଳ୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଶିକ୍ଷାକେ ଶୁଣେଦ୍ ଆର୍ ସେରି ଶୁଣିରିଲା ବିଷୟମ୍ନ୍ ହାସ୍ରି ନ୍କେରେ, ମ୍ତର୍ ଶୁଣ୍ଲା ହ୍ର୍ ସେ କାମ୍ କ୍ରେଦ୍, ଅନ୍କ୍ରି କ୍ର୍ତା ଦ୍ୱାରା ସେ ସୁକି ଅଇଦ୍।
ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ ମୁକ୍ତି କ୍ର୍ତା ନିୟମ୍ ଦ୍ୱାରା ତୁମିମ୍ନ୍ ବିଚାର୍ ଅଉଆସ୍, ସ୍ବୁକ୍ତା କ୍ଇଲା ବ୍ଳ୍ ଆରେକ୍ ସ୍ବୁକାମ୍ କ୍ଲାବ୍ଳ୍, ତୁମି ଇକ୍ତା ମ୍ନେ ର୍କ୍ତା ଦ୍ର୍କାର୍।
ତୁମିମ୍ନ୍ ଆଜାଦ୍ ଲକ୍ ହର୍ ବନ୍ଚା। ମ୍ତର୍ କ୍ରାପ୍ କାମ୍ କ୍ର୍ତାର୍ ହାଇଁ ଇ ଆଜାଦ୍କେ ବୁଲ୍ ବ୍ଯବହାର୍ କ୍ରାନାଇ। ଇଶ୍ଵରାର୍ ସେବାର୍ ଜୀବନ୍ କାଟା।
ମୁଇ ଯୋହନ୍ ପାରାଚିନ୍, ଇଶ୍ୱରାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ବାଚ୍ଲା ମାଇଜି ଟକି ଆର୍ ତାର୍ ହିଲାମ୍ନ୍କାର୍ ଲ୍ଗେ ଇ ଚିଟି ଲେକୁଲେ। ସେମ୍ନ୍କେ ମୁଇ ଇଶ୍ୱରାର୍ ସ୍ତ୍କ୍ରି ଲାଡ୍ କ୍ରୁଲେ, ଚୁଚାଇ ମୁଇ ସେ ନଇ ମ୍ତର୍ ସ୍ତ୍ ଜାଣିରିଲା ସ୍ବୁଲକ୍ ହେଁ ଲାଡ୍ କ୍ରୁଲାଇ।