2 ଯୀଶୁ ଆର୍ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କେ ହେଁ ସେ ବଜିଏ କୁଦିରିଲାଇ।
2 ଜିସୁକେ ଆର୍ ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ହେଁ ବିବାତଃୟ୍ କୁଦି ରିଲାୟ୍ ।
ସେ ମାଡ୍ ଗଡ୍ ନ୍କେରେ, କି ବେସି ବେଲ୍କି ନ୍କେରେ, କି ସକ୍ଳିୟେ କେ ତାର୍ ବେଲ୍କି କ୍ତା ନ୍ଶୁଣ୍ତି।
ଆରେକ୍, ମୁଇ ର୍ଜା ସେମ୍ନ୍କେ ଉତର୍ ଦ୍ଇନ୍ଦ୍, ‘ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍ କ୍ମ୍ଲେ, ତୁମିମ୍ନ୍ ମର୍ ଇ ସାନ୍ବାଇ ବନ୍ଦୁ ମ୍ନ୍କାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଏକ୍ଲାର୍ ଗିନେ ଇରି କ୍ରିରିଲାସ୍, ସେରି ମର୍ଗିନେ ସ୍ବୁ କ୍ରିଆଚାସ୍।’
ସେତାକ୍ ମୁଇ ମାନାଇ ହିଲା ସେମ୍ନ୍କେ କଇନ୍ଦ୍, ‘ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍ କ୍ମ୍ଲେ, ଇରି ସାନ୍ ଲକାର୍ ତ୍ଇହ୍ଣି ଏକ୍ଲାର୍ ଗିନେ ଇରି କ୍ରି ନ୍ରିଲାକ୍ ମର୍ଗିନେ ହେଁ ସ୍ବୁ ସେରି କ୍ରି ନ୍କେରାସ୍।’
ତାର୍ ହ୍ଚେ ଯୀଶୁ ତାର୍ ଆଇସି, ବାଇସି ଆର୍ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ କପର୍ନାହୁମ୍ ସ୍ହର୍କେ ଗ୍ଲାଇ। ଆରେକ୍ ସେମ୍ନ୍ ଜାଇକ୍ରି ସେତି କ୍ତିଦିନ୍ ବାସା କ୍ଲାଇ।
ସ୍ଡେବ୍ଳ୍ ଯୀଶୁର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ଶାସ୍ତରାର୍ ଲ୍ଗେ ଲେକା ଅଇରିଲା ଇକ୍ତା ମ୍ନେ ହ୍କାଇଲାଇ, “ତୁମାର୍ ମନ୍ଦିରାର୍ ଆରାଦନା କ୍ର୍ତାର୍ ଗିନେ ମର୍ ମ୍ନ୍ ବିତ୍ରେ ଜୟ୍ ଲାଗ୍ଲା ହର୍ ଅମ୍ଲି।”
ଯୀଶୁ ମ୍ରିକ୍ରି ଉଟ୍ଲା ହ୍ଚେ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ଯୀଶୁର୍ ଇକ୍ତା କଇରିଲା ବ୍ଲି ଏତାଇଲାଇ। ସେତାର୍ଗିନେ ସେମ୍ନ୍ ଦ୍ର୍ମ୍ ଶାସ୍ତର୍ ଆର୍ ଯୀଶୁର୍ କ୍ତାଇ ବିଶ୍ବାସ୍ କ୍ଲାଇ।
ହ୍ଚେ ବଜିଏ ଅଙ୍ଗୁର୍ ର୍ସ୍ ସ୍ର୍ଲାକେ ତାର୍ ଆଇସି ଆସିକ୍ରି ଯୀଶୁକେ କଇଲି, “ସେମ୍ନ୍କାର୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ ର୍ସ୍ ସ୍ର୍ଲିବେ।”
ତାର୍ ହ୍ଚେ ଯୀଶୁ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଯିହୁଦା ଜିଲାକେ ଗ୍ଲାଇ, ଆର୍ ସେମ୍ନ୍ ସେତି କ୍ତିଦିନ୍ ରିଲାଇ, ଆର୍ ସେତି ସେମ୍ନ୍ ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ ଡୁବେନ୍ ଦେତିରିଲା।
ମ୍ତର୍ ଯୀଶୁ ନିଜେ କାକେ ଡୁବେନ୍ ନ୍ଦେତି ରିଲା, ମ୍ତର୍ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ଡୁବେନ୍ ଦେତିରିଲାଇ,
ଚେଲାମ୍ନ୍ ତାକାର୍ ତାକାର୍ ବିତ୍ରେ ହ୍ଚାରା ହ୍ଚାରି ଅଇଲାଇ, କେ ତାକ୍ କ୍ଣ୍ତେକ୍ କାଦି ଆଣି ଦିଲାଇ ଆତ୍ତି କାଇରି?
ସେଡେବ୍ଳ୍ ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ କାଦି ଗେନୁକେ ସ୍ହର୍ ବିତ୍ରେ ଜାଇରିଲାଇ।
ଆର୍ ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ହେଟ୍ ହୁର୍ନେ କାଇଲା ହ୍ଚେ ଯୀଶୁ ଚେଲାମ୍ନ୍କେ କଇଲା, “ଜ୍ତେକ୍ ଉବୁରି ଆଚେ ସ୍ବୁ ଗଟେତ୍ଇ ଆରାଉଆ ଜ୍ନ୍କ୍ରି କ୍ଣ୍ତେକ୍ ହେଁ ନ୍ଷ୍ଟନଇ।”
ଯୀଶୁର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ସେଦିନ୍ ସ୍ଞ୍ବେଳା ସ୍ମ୍ଦୁର୍ କ୍ଣ୍ତିଲ୍ଗେ ଗ୍ଲାଇ,
ଇକ୍ତା ଶୁଣି ତାର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କାର୍ ବିତ୍ରେ କ୍ତେକ୍ ଲକ୍ମ୍ନ୍ କଇଲାଇ, ଇ ସ୍ବୁ ଶିକ୍ୟା ବେସି କ୍ଷ୍ଟ, ଇ ଶିକ୍ୟା କେ ଶୁଣେଦ୍?
ଇକ୍ତା ଶୁଣି ଯୀଶୁର୍ ହ୍ଚ୍ ହ୍ଚ୍ ଜାତିରିଲା କ୍ତେକ୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ତାର୍ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଜ୍ମ୍କେ ମ୍ନ୍ ନ୍କେରି ଲେଉଟି ଗ୍ଲାଇ।
ସେରି ଦ୍କିକ୍ରି ଯୀଶୁ ତାର୍ ବାର୍ଗଟ୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କେ ହ୍ଚାର୍ଲା, “ତୁମିମ୍ନ୍ ହେଁ କି ମକେ ଜାଡି ଜ୍ମ୍କେ ମ୍ନ୍କ୍ରୁଲାସ୍?”
ଯୀଶୁ ସେମ୍ନ୍କେ କଇଲା, “ମୁଇ ତୁମୁକେ ବାରଗଟ୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କେ ବାଚି ନ୍କେରି କି? ମ୍ତର୍ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ଗଟେକ୍ ଶଇତାନ୍ ଆଚେ।”
ଶିମୋନାର୍ ହଇସି ଇଷ୍କାରିୟତ୍ ଯେ କି ଯିହୁଦାକେ ଦ୍କାଇକ୍ରି ସେ ଇକ୍ତା କଇରିଲା, ବାରଗଟ୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କାର୍ ବିତ୍ରାର୍ ଲକ୍ ଅଇକ୍ରି ହେଁ ଯୀଶୁକେ ଶ୍ତ୍ରୁ ମ୍ନ୍କାର୍ ଆତେ ସ୍ହ୍ରି ଦେମ୍କେ ଜାତିରିଲା।
ଯୀଶୁର୍ ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ ଚେଲା ଶିମୋନ୍ ପିତରାର୍ ବାଇସି ଆନ୍ଦ୍ରିୟ କଇଲା, ଇତି ଗଟେକ୍ ହିଲା ଆଚେ,
ସେତାର୍ଗିନେ ତାକାର୍ ବାଇସିମ୍ନ୍ ତାକେ କଇଲାଇ, “ତୁଇ ଇ ଜାଗାଚାଡି ଯିହୁଦା ଦେଶେ ହ୍ଳାଉ। ତୁଇ କ୍ରିରିଲା ସ୍ବୁକାମ୍ ତର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ସେତି ଦ୍କ୍ତି,
ସେତି ସେ ପାଉଲ୍କେ ହାଇ ଆନ୍ତିୟଖିଆକେ ଦ୍ରି ଆଇଲା, ଇ ଦୁଇ ଲକ୍ ଗଟେକ୍ ବର୍ଷ ଇ ମ୍ଣ୍ତଳିର୍ ବିଶ୍ବାସିମ୍ନ୍କାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ମିସିକ୍ରି ଗାଦା ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ ଶିକ୍ୟା ଦିଲାଇ। ଆର୍ ଅନ୍ତିୟଖିଆର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍କେ ହ୍ର୍ତୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାନ୍ ବ୍ଲି ନାଉଁ ଦିଆଅଇଲି।
ସେତାକ୍ ଅନ୍ତିୟଖିଆର୍ ଚେଲାମ୍ନ୍ ସେମ୍ନ୍କାର୍ ବିତ୍ରେ ଜାର୍ ଜ୍ତେକ୍ ଶ୍କ୍ତି ହର୍ ଯିହୁଦା ଦେଶେ ବାସାକ୍ରିରିଲା ତାକାର୍ ବିଶ୍ବାସି ବାଇମ୍ନ୍କେ ଡାବୁ ଦେମ୍କେ ଟିକ୍ କ୍ଲାଇ,
ତୁମିମ୍ନ୍ କାହା କି ଡୁକା ଆର୍ ଜୁଇରି ସ୍ବୁ କ୍ରାସ୍, ସେସ୍ବୁ ଇଶ୍ଵରାର୍ ମଇମା ଗିନେ କ୍ରା।
ଅଣ୍ତ୍ରା ବଚିରେତା ହ୍ତେକ୍ ମାଇଜି ତାର୍ ଅଦିନେ ରେଉଅ, ମ୍ତର୍ ଅଣ୍ତ୍ରା ମ୍ଲାହ୍ଚେ ସେ ଜାକେ ଇଚା ତାକେ ବିବା କ୍ରୁହାରେ, ମ୍ତର୍ ସେ ଜାକେ ବିବା ଅଇଦ୍ ସେ ବିଶ୍ବାସି ବାଇ ଅଇରେତା ଦ୍ର୍କାର୍।
ତୁମିମ୍ନ୍ ଜାଇରି କ୍ମ୍ଲାସ୍, ଜାଇରି କ୍ରୁଲାସ୍, ସେରି ସ୍ବୁ ତୁମାର୍ମ୍ନ୍କାର୍ ମାପ୍ରୁ ଯୀଶୁର୍ ନାମାର୍ ହାଇଁ କ୍ରି ଯୀଶୁର୍ ଦ୍ବାରା ଇଶ୍ଵର୍କେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଦିଆସ୍।
ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ବିବାକେ ସନ୍ମାନ୍ ଦେଅଉତ୍, ଦୁଇ ବୁଡା ବୁଡି ତାକାର୍ ତାକାର୍ ବିତ୍ରେ ଟକାଟକି ନ୍ଉଅତ୍ କାଇତାକ୍ ଇଶ୍ଵର୍ ଦାରିୟା ମ୍ନ୍କେ ଆର୍ କ୍ରାପ୍ କାମ୍ କ୍ର୍ତା ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ ବିଚାର୍ କ୍ରେଦ୍।
ଦ୍କା, ମୁଇ କ୍ହାଟ୍ ଲ୍ଗେ ଟିଆଅଇ କ୍ହାଟ୍ ମାରୁଲେ, ଯଦି କେ ମର୍ ସ୍ବଦ୍ ଶୁଣି କ୍ହାଟ୍ ଉଗାଡେଦ୍ ତ୍ବେ ମୁଇ ବିତ୍ରେ ଆସି ସେ ଲକାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ କାଦି କାଇନ୍ଦ୍ ଆର୍ ସେ ଲକ୍ ହେଁ ମର୍ସ୍ଙ୍ଗ୍ କାଦି କାଇଦ୍।