14 ସେତାର୍ଗିନେ ଯୀଶୁ କୁଲାକୁଲି ବାବେ କଇଲା, “ଲାଜାର୍ ମ୍ରିଗ୍ଲା ବେ।
14 ତଃବେ, ଜିସୁ ସଃଡେବଃଳ୍ ନିକ କଃରି ବୁଜାୟ୍ କୟ୍ଲା, “ଲାଜାର୍ ମଃରି ଆଚେ;
ଇକ୍ତା ସେ ବ୍ଲ୍କ୍ରି ବୁଜାଇ କଇଲା। ସେଡେବ୍ଳ୍ ପିତର୍ ଯୀଶୁକେ ଗଟେକ୍ ଜାଗାଇ କୁଦିନ୍ଇ ଯୀଶୁ ନିଜାର୍ ମ୍ର୍ତା କ୍ତା କଇଲାକେ ତାକେ ଉଳୁକେ ଲାଗ୍ଲା।
ସେତି ଯିହୁଦି ଲକ୍ମ୍ନ୍ ତାର୍ ଚାରିବାଟ୍ ରୁଣ୍ତଲାଇ, ଆର୍ ତାକେ ହ୍ଚାର୍ଲାଇ, “ତୁଇ ଆମୁକ୍ ଆରେକ୍ କ୍ତେକ୍ ଦିନ୍ ସ୍ତ୍ କ୍ତାକେ ଲୁକାଉସି? ସ୍ତ୍କ୍ତା କ୍ଉ ତୁଇ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କି?”
ଲାଜାର୍ ମ୍ରିଗ୍ଲା ଆଚେ ବ୍ଲି ଯୀଶୁ କଇଲାକେ ସେମ୍ନ୍ ତାର୍ ଅର୍ତ ବୁଜୁ ନ୍ହାର୍ଲାଇ, ଆର୍ ସେମ୍ନ୍ ସ୍ତ୍କ୍ରି ସଇଲା ଆଚେ ବ୍ଲି ବାବ୍ଲାଇ।
ମ୍ତର୍ ମୁଇ ସ୍ର୍ଦା ଅମ୍ଲେ, କାଇତାକ୍ ସେଡେବ୍ଳ୍ ମୁଇ ସେତି ତାର୍ସ୍ଙ୍ଗ୍ ନ୍ରିଲେ, ଆର୍ ଇରି ତୁମାର୍ ଗିନେ ବ୍ଲାର୍ ବିଷୟ୍, ଅବେ ତୁମାର୍ ବିଶ୍ବାସ୍ ବାଡେଦ୍, ଆଶା ଯୁମା ତାର୍ ଲ୍ଗେ।”
“ମୁଇ ତୁମୁକ୍ମ୍ନ୍ ଇ ସ୍ବୁକ୍ତା ଦ୍କାଇକ୍ରି କ୍ମ୍ଲେ, ମ୍ତର୍ ସମୟ୍ ଆସୁଲି ସେଡେବ୍ଳ୍ ମୁଇ ଆରେକ୍ ଦ୍କାଇକ୍ରି ନ୍କଇ ସ୍ବୁ ବିଷୟ୍ ତୁମିମ୍ନ୍ ବୁଜ୍ଲାହର୍ କଇନ୍ଦ୍।
ଇକ୍ତା ଶୁଣି ଚେଲାମ୍ନ୍ କଇଲାଇ, “ଅବେ ତୁଇ କାଇରି ହେଁ ଦ୍କାଇକ୍ରି ନ୍କଇକ୍ରି ବୁଜ୍ଲାହର୍ କ୍ମ୍ଲିସ୍।