37 ଇକ୍ତା ଶୁଣିକ୍ରି ସେ ଜଳେକ୍ ଚେଲା ଯୀଶୁର୍ ହ୍ଚେ ହ୍ଚେ ଗ୍ଲାଇ।
37 ସେ ଜଳେକ୍ ଚେଲା ତାର୍ କଃଉତାର୍ ସୁଣି ଜିସୁର୍ ହଃଚେହଃଚେ ଗଃଲାୟ୍ ।
ଆର୍ ସେବାଟ୍ ଯୀଶୁ ଇଣ୍ତି ଜାତିରିଲାର୍ ବ୍ଲ୍କ୍ରି ଦ୍କି କଇଲା, “ଦ୍କା ଏ ହ୍କା ଇଶ୍ଵରାର୍ ମେଣ୍ଢାହିଲା।”
ଯୀଶୁ ଉଲ୍ଟି କ୍ରି ସେମ୍ନ୍କେ ଦ୍କ୍ଲା ଆର୍ ହ୍ଚାର୍ଲା, “ତୁମିମ୍ନ୍ କାଇରି କ୍ଜୁଲାସ୍?” ସେମ୍ନ୍ କଇଲାଇ, “ରାବ୍ବୀ ବଲେକ୍ ‘ଗୁରୁ’ ତୁଇ କୁଇତି ବାସା କ୍ରୁଲିସ୍?”
ତାର୍ ଆରେଗଟ୍ ଦିନ୍ ଯୀଶୁ ଗାଲିଲୀ ଜିଲାକେ ଜ୍ମ୍କେ ବାର୍ଲା, ଆର୍ ସେ ଜାତାବାଟେ ଫିଲିପ୍ପ ନାଉର୍ ଏକ୍ଲାକେ ବେଟ୍ ହାଇଲା ଆର୍ କଇଲା, “ମର୍ହ୍ଚେ ଆଉ।”
ସୁବ୍କ୍ବର୍ ଶୁନ୍ଲେକ୍ ବିଶ୍ବାସ୍ ଜ୍ର୍ନ୍ ଅଇଦ୍ ଆର୍ ଏକ୍ଲାକେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ ବିଷୟେ କଇଲେକ୍ ଲକ୍ ଶୁଣ୍ତି।
ତୁମାର୍ ଟଣ୍ତେହ୍ଣି କ୍ରାପ୍ କ୍ତା ନ୍ବାର, ତୁମାର୍ କ୍ତା ଲକାର୍ ମ୍ନ୍କେ ଜ୍ଉଅ, ବିନ୍ଲକେ ତିଆର୍ କ୍ର ଆର୍ ବିନ୍ଲକେ ବ୍ଲ୍ଲାଗ, ତ୍ବେ ଜ୍ତେକ୍ ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ତୁମାର୍ କ୍ତା ଶୁଣ୍ତି ଆର୍ ସେମ୍ନ୍କାର୍ ଗିନେ ସେସ୍ବୁ ବ୍ଲ୍ ଅଇଦ୍।
ଇଶ୍ଵରାର୍ ଆତ୍ମା ଆର୍ ତାର୍ ଲକ୍ ଯେ କି ଖ୍ରୀଷ୍ଟର୍ କ୍ନ୍ୟା ହର୍ କ୍ଉତି, “ଆଶା!” ଇ ସ୍ବୁ ଶୁଣ୍ତା ସ୍ବୁ ଲକ୍ ହେଁ କ୍ଉଆ, “ଆଶା!” ଜୁଇ ଲକ୍ ସସେ ଆଚେ ସେ ଆଶା, ଜୁଇ ଲକ୍ମ୍ନ୍ କ୍ର୍ତି ସେ ବିନାମୁଲ୍ଯରେ ଜୀବନ୍ ଦେତା ହାଣି କାମ୍ ହାରେ।