3 ଅବେ ଆଶା ଅମିମ୍ନ୍ ଆଗେ ଜ୍ମ୍ନ୍ଦ୍ ଆର୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଉହ୍ରେ ବ୍ର୍ସା କ୍ରି ବ୍ଲ୍କାମ୍ ସ୍ବୁ କ୍ରୁନ୍ଦ୍।
3 ଅଃମିକ୍ ଅଃବେ ଆଗ୍କେ ଜୁଆଁ ଜଦି ଇସ୍ୱର୍ ଇଚା କଃରେଦ୍ ।
ସେମ୍ନ୍କେ ଚାଡି ହ୍ଚେ ସେ ସେମ୍ନ୍କେ କଇଲା, “ଯଦି ଇଶ୍ଵରାର୍ ଇଚା ଅଇଦ୍ ତ୍ବେ ମୁଇ ଆରେକ୍ ତୁମାର୍ ଲ୍ଗେ ଆସିନ୍।” ତାର୍ହ୍ଚେ ସେ ଏଫିସ ସ୍ହରେ ହ୍ଣି ଜାଜେ ଚ୍ଗି ହ୍ଳାଇଲା।
ତାର୍ ହ୍ଚେ ଯଦି ଇଶ୍ଵର୍ ଇଚା କ୍ରେଦ୍ ସେନ୍ଅଇଲେକ୍ ମୁଇ ତୁମାର୍ମ୍ନ୍କାର୍ ଲ୍ଗେ ସ୍ର୍ଦାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଆସି ବିଶାଉଣି କ୍ରିନ୍ଦ୍।
କାଇତାକ୍ ଅବେ ଆସ୍ତାବ୍ଳ୍ ତୁମାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଅଳ୍କ୍ ସ୍ମୟ୍ ଦ୍କାକ୍ରିନ୍ଦ୍ ବ୍ଲି ମୁଇ ଇଚା ନାଇ। ମାପ୍ରୁର୍ ଇଚା ଅଇଲେକ୍ ମୁଇ ତୁମାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ବେଶିଦିନ୍ ର୍ଇନ୍ଦ୍ ବ୍ଲି ଆଶା କ୍ରୁଲେ।
ମ୍ତର୍ ଇଶ୍ଵର୍ ଇଚା କ୍ଲେକ୍ ମୁଇ ବେଗି ତୁମାର୍ ଲ୍ଗେ ଆସିନ୍ଦ୍, ସ୍ଡେବ୍ଳ୍ ମୁଇ ଇ ଗ୍ର୍ବି ଲକ୍ମ୍ନ୍କାର୍ କ୍ତା ଯେ ଶୁଣିନ୍ଦ୍, ଆର୍ ହଁ ସେମ୍ନ୍କାର୍ କ୍ତେକ୍ ଶ୍କ୍ତି ଆଚେ ସେରି ଦ୍କିନ୍ଦ୍।
ଜ୍ଡେବ୍ଳ୍ ସ୍ବୁ ଲକ୍ମ୍ନ୍ ବିଶ୍ବାସ୍କେ ଆରାଇ ଆତ୍ତି ସେମ୍ନ୍ ଆରେକ୍ ମ୍ନ୍ ବାଦ୍ଲାଇ କ୍ରି ଲେଉଟି ଆସୁହାର୍ତି କି? ସେମ୍ନ୍ ଆଗ୍ତୁ ଇଶ୍ଵରାର୍ ଉଜାଳେ ବାସା କ୍ର୍ତି ରିଲାଇ, ଆର୍ ସ୍ର୍ଗାର୍ ସେ ଦାନ୍ ପବିତର୍ ଆତ୍ମା ହାଇରିଲାଇ।
ସେତାର୍ଗିନେ ତୁମି କ୍ଉତା ଉଚିତ୍, “ଯଦି ଇଶ୍ଵରାର୍ ଇଚା ର୍ଇଦ୍, ତ୍ବେ ଅମିମ୍ନ୍ ଜୀବନ୍ ରେମ୍ନ୍ଦ୍ ଆର୍ ଇରି କ୍ରୁନ୍ଦ୍ ନଇଲେ ସେରି କ୍ରୁନ୍ଦ୍।”