7 ଯୀଶୁର୍ ବିଷୟରେ ଅମୁକେ ତିନ୍ ଲକ୍ ସାକ୍ଯ ଦେତି।
7 ଆର୍ ଇ ତିନି ହଃକା ସାକି ଆଚ୍ତି ।
ସେ ଇକ୍ତା କ୍ମ୍ କ୍ମ୍, ଦ୍କା, କ୍ଣ୍ଡେକ୍ ବାଦୁଳ୍ ଆସି ସେମ୍ନ୍କେ ଡାହ୍ଲି, ଆର୍ ଦ୍କା, ସେ ବାଦୁଳେ ହ୍ଣି ଇକ୍ତା ଅଇଲି, “ଏ ଅମାର୍ ଲାଡାର୍ ହଇସି ଆକାର୍ ତ୍ଇ ଅମାର୍ ବେସି ସ୍ର୍ଦା, ଆର୍ ଇ କ୍ତାକେ ଶୁଣା ଆର୍ ମାନା!”
ମ୍ତର୍ ଯଦି ସେ ତୁମାର୍ କ୍ତା ନ୍ଶୁଣେଦ୍, ତ୍ବେ ତୁମାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ କି ଜଳେକ୍ ଲକ୍କେ ନ୍ଇ ତାର୍ ଲ୍ଗେ ଯାହା, ଜ୍ନ୍କ୍ରି ଜଳେକ୍ କି ତିନ୍ଗଟ୍ ସାକିର୍ ମୁଏ ସ୍ବୁକ୍ତା ସମାଦାନ୍ କ୍ରା ଅଇଦ୍।
ତ୍ବେ, ତୁମିମ୍ନ୍ ଜାଇ ସ୍ବୁ ଦେଶାର୍ ଆର୍ ସ୍ବୁ ଜାତିର୍ ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ ଉବା ଇଶ୍ୱର୍, ତାର୍ ହଇସି ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଆର୍ ପବିତର୍ ଆତ୍ମାର୍ ନାମେ ଡୁବେନ୍ ଦିଆସ୍,
ହୁର୍ବେ ବାକ୍ୟ ରିଲି, ସେ ବାକ୍ୟ ଇଶ୍ଵରାର୍ ସ୍ଙ୍ଗେରିଲି, ଆର୍ ସେ ବାକ୍ୟ ନିଜେ ଇଶ୍ୱର୍ ରିଲା।
ଉବା ଇଶ୍ୱର୍ ଆର୍ ମୁଇ ଗଟେକ୍।”
ଉବା ଇଶ୍ୱର୍ ତର୍ ନାଉଁ ମଇମା ଅଉଅ।” ସେଡେବ୍ଳ୍ ସ୍ର୍ଗ୍ ଉହ୍ରେ ହ୍ଣି ଗଟେକ୍ ଶ୍ବ୍ଦ ଶୁଣି ଅଇଲି, “ଅମି ତାକେ ମଇମା କ୍ରିଆଚୁ ଆର୍ ଆରେକ୍ ମଇମା କ୍ରୁନ୍ଦ୍।”
ସେ ଅମ୍ଲା ସ୍ତ୍ ଆତ୍ମା, ସେ ସ୍ବୁ ସ୍ତବାଟ୍ ଦ୍କାଇଦ୍, ଇ ହୁର୍ତିବି ତାକେ ମ୍ନ୍ ନ୍କେରେ, କାଇତାକ୍ ହୁର୍ତିବି ତାକେ ଦ୍କୁ ନାହାରେ କି ଚିନୁ ନାହାରେ, ମ୍ତର୍ ତୁମିମ୍ନ୍ ତାକେ ଜାଣାସ୍, ସେ ତୁମାର୍ ହୁର୍ଦୟେ ବାସା କ୍ରେଦ୍, ଆର୍ ସେ ତୁମାର୍ ସ୍ଙ୍ଗ୍ ରେଇଦ୍।
ସାଇଜ କ୍ର୍ତା ପବିତର୍ ଆତ୍ମା ସ୍ତ୍କ୍ରି ଆସେଦ୍, ସେ ଉବାର୍ ଲ୍ଗେ ହ୍ଣି ଆସିକ୍ରି ମର୍ ବିଷୟେ କଇଦ୍, ମୁଇ ତାକେ ଉବାର୍ ଲ୍ଗେ ହ୍ଣି ତୁମାର୍ ଲ୍ଗେ ହ୍ଟାଇନ୍।
କାଇତାକ୍ ଉବା ଜ୍ନ୍କ୍ରି ଜୀବନାର୍ ମୁଳ୍, ସେନ୍କ୍ରି ହଇସିକେ ହେଁ ଜୀବନାର୍ ଅଦିକାର୍ ଦିଲାଆଚେ।
ମୁଇ ମର୍ ନିଜାର୍ ଗିନେ ସାକି ଦେମ୍ଲେ, ଆର୍ ମକେ ହ୍ଟାଇରିଲା ଉବା ଇଶ୍ୱର୍ ହେଁ ମର୍ଗିନେ ସାକି ଦେମ୍ଲା।”
ଯୀଶୁ କଇଲା, “ମୁଇ ଯଦି ନିଜ୍କେ ବ୍ଡ୍ହାଣ୍ କ୍ରୁକେ ମ୍ନ୍ କ୍ଲେହ୍ଣି ତ୍ବେ ମର୍ ବ୍ଡ୍ହାଣ୍ ବେକାର୍, ଯେ ମକେ ବ୍ଡ୍ହାଣ୍ କ୍ରୁଲା, ସେ ମର୍ ଉବା ଜାକେ ତୁମିମ୍ନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବ୍ଲି କ୍ମ୍ଲାସ୍।
ଯୀଶୁ ତାର୍ ଉବାସି ଇଶ୍ଵରାର୍ ଦକିଣ ହାକ୍ ବ୍ସୁକେ ଉଟିଆଚେ, ଇଶ୍ୱର୍ କ୍ରିରିଲା ହ୍ର୍ମାଣ୍ ହର୍ ତାର୍ ଲ୍ଗେ ହ୍ଣି ପବିତର୍ ଆତ୍ମା ହାଇଲାଇ ଆତ୍ତି, ଅବେ ତୁମିମ୍ନ୍ ଜୁଇରି ସ୍ବୁ ଦ୍କୁଲାସ୍ ଆର୍ ଶୁଣୁଲାସ୍ ସେରି ଅମ୍ଲି ତାର୍ ଦାନ୍ ସେରି ସେ ଅମାର୍ ଉହ୍ରେ ଚାଡିଦିଲା ଆଚେ।
ଆରେକ୍ ଅମିମ୍ନ୍ ଇ ସ୍ବ୍କାର୍ ସାକି ଆଚୁ, ଆର୍ ଜୁଇ ପବିତର୍ ଆତ୍ମାକେ ଇଶ୍ୱର୍ ତାର୍ ଆଦେଶ୍କେ ମାନ୍ତା ଲକ୍ମ୍ନ୍କେ ଦାନ୍ କ୍ଲାଆଚେ, ସେ ହେଁ ଇ ସ୍ବ୍କାର୍ ସାକି ଦ୍ଇଦ୍।
ଜୀବନ୍ ରିଲା ବାକ୍ୟ ହୁର୍ବେ ହ୍ଣି ଯେ ରିଲାଇ, ଯାର୍ କ୍ତା ଅମିମ୍ନ୍ ଶୁଣିଆଚୁ, ଯାକେ ଅମି ନିଜାର୍ ଆକିଏ ଦ୍କିଆଚୁ, ଯାକେ ଅମି ଦିଆନ୍ କ୍ରି ଦ୍କିଆଚୁ ଆର୍ ଅମାର୍ ନିଜାର୍ ଆତେ ଚୁଇ ଆଚୁ।
ସେ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ହାଣିଏ ଡୁବେନ୍ ଆର୍ କୁର୍ଶକାଟେ ବ୍ନି ଦ୍ଇ ଆସିରିଲା, ସେ ହ୍କା ହାଣିଏ ଡୁବେନ୍ ନେମ୍କେ ନଇ, ମ୍ତର୍ ହାଣିଏ ଡୁବେନ୍ ଆର୍ କୁର୍ଶକାଟେ ବ୍ନି ଡାଳି ଜୀବନ୍ ଦେମ୍କେ ଆସିରିଲା, ଆରେକ୍ ପବିତର୍ ଆତ୍ମା ହେଁ ଇତାର୍ ଗିନେ ସାକ୍ଯ ଦ୍ଇଦ୍, କାଇତାକ୍ ଆତ୍ମା ହ୍କା ସ୍ତ୍।
ପବିତର୍ ଆତ୍ମା, ହାଣିୟେ ଯୀଶୁର୍ ଡୁବେନ୍ ଆର୍ କୁର୍ଶକାଟେ ହ୍ଣି ଗ୍ସୁର୍ଲା ବ୍ନି, ଇ ତିନି ଲକାର୍ ସାକ୍ଯ ଗଟେକ୍।
ସେ ବ୍ନି ତ୍ଇ ହୁରା ବିଜିରିଲି ଡେଙ୍ଗ୍ ହ୍ଚିଆ ହିନ୍ଦିରିଲି। ତାର୍ ନାଉଁ “ଇଶ୍ଵରାର୍ ବାକ୍ୟ।”