LALPA chu hawng ka vêngtu leh ka kulhpi bir na si. Ka Pathian chu ka himnâk asi le, amah lakah ka him. Phaw hâwi hen a ka hum le, a ka vêng le, him tak hen hawng ka kil.
“LALPA chu lalchem asi!” ti phun zawzawng sinah sim u. “Tual chu a mun ah bir tak hen a siah le, changh kho ding asi lo; zapi tla chu dik tak hen lâi a rêl piak lai,” ti hen.
An ektê hen thli lakah dawrnâk leh thlipi lakah thupnâk mun an si chiau lai. Ramkaro ah tinungva tla a luang mi hâwi leh ram lâwng ah lungpi lian tak thlaliah hâwi an si lai.
“Aw, Jerusalem! Jerusalem! khuavâng tla thahtu, na sinah Pathian nih a hawng fial mi tla lung hen thi thlap sehtu, ârpinu nih a fa tla a thla tangah a khurh hâwi hen na fa tla vei zei zat me khurh ka tum mi kha! Sikhawmsele, na duh lo.
Pathian chu nanmah vêng kumzatu asi; A zungzâl bân chu nanmah ṭangpitu asi. Nan kalnâk zawng ah nan mêlma tla chu a nar le, An ektê râwk ver ding hen an simh na.
Thil panih a um: Pathian a âwkrâwl kho lo mi leh thlakthleng kho lo mi chu, kannih a sinah himnâk tawngtu tla hi kan mâilei ah lungumnâk chu bir tak tleih thlir ding hen fâk tak hen fawrh kan si.