LALPA nih, “Ka mi tla sualnâk zei rangah ka ngaihdam lai? An ka kaltâk le, pathian tak silo mi tla an sawnh. Ka mi tla chu an khim lânlo ka châwm na, sikhawmsele ṭângdang an pawm le, â zuar mi nunau tla hen an tik an mang.
Mang tlâklo mi ran hen zauhnawmh tak hen hawng ka pêktu sinah siat um seh. Ka sinah a tiamh liauah chun a ranrual lakah a ṭha mi pêk ding â tiam! Kei chu phun zawzawng nih an hawng ka ṭih mi lal rokual tak kasi,” a ti.
Bâwlnâk ah ran a ngawr mi mawh, a mit a chaw mi mawh, a khêng mi mawh nan hawng put mi lakah zeikhawm diklonâk umlo hen ma nan ruat? Lâirêltu sinah chubang hâwi ran chu pêk nik kher u! A nan lawmh na hen an sunhsak na lai ma?” a ti.
Kei nih, minung nih Pathian rangah a perpet mi hi a dik ma?’ A diklo thlo sikhawmsele nannih nih nan hawng ka perpet, ‘Zei lakah? nan ti. Parâ lû ah pakhat pêk leh nan thil ap lakah.
Anih nih chun an sinah, “Tu san sual tak leh ṭângdang pawmtâk mang tak mi nih chun singsiahnâk an hâwl le, sikhawmsele khuavâng Jona singsiahnâk cho lo chu an sinah singsiahnâk rerêng pêk an si lai lo:
Tu san minung sual tak leh ṭângdang pawmtâk mang tak tla nih chun singsiahnâk an hâwl le, sikhawmsele Jona singsiahnâk cho lo chu an sinah singsiahnâk rerêng pêk asi lai lo,” a ti le, a sâng. Chun, anmah a mâk na le, a kaltâk ving na.
Chun, an sinah chun, “ ‘Ka in chu phun kip rangah thlachamnâk in an ti lai,’ ti rîn asi lo mazei? Nannih lam nih chun rawkmang tla pûk ah nan siam,” ti hen, a sîntir na rawh.
Nannih mi zumhkâilo tla, laikulh hâwikawmh sinâk hi Pathian mêlma asi ti nan theih lo ma? Âuzawng laikulh hâwikawmh si a duh mi vial chu Pathian mêlma ah â siam tâwn asi.