“Zei na muh?” ti hen hawng ka deih. Kei nih ka sâng le, “Khâwnvâr ngûn hen siam mi, a pâr ah a hâng siahnâk khêng um mi, khâwnvâr pasarih a mun pasarih seng siah mi,
“Âukhawm khâwnvâr an kaih hen mun thupnâk ah mawh tâwng tangah mawh an siah dahlo, a lût mi tla nih chun a chêu an muh khonâk ding hen a siahnâk ah chun an siah dauh tâwn asi.
“Âukhawm khâwnvâr kâih hen mâihûm hen an khuh dahlo, ihkhun tang khawm ah an siah lo; a lût mi zawng nih a chêu an muh kho ding hen a siahnâk ah an siah tâwn asi.”
Churuangah, na tlûk khalh rawh mi kha theihkumza le, rim hen thilti masa chem kha ti nawlh rawh; chu lo chun na sinah ka hawng lai le, na rim lo chun na meichêu kha a mun ah mi ka ṭhial ving lai.